De Crisis Van Een Christusloos Christenzijn

(Vertaald door Bibi Godschalk)
“Volg de weg van Jezus Christus, nu u Hem als uw Heer aanvaard heb. Wees op uw hoede en laat u niet meeslepen door holle en misleidende theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en die zich richten op de machten van de wereld en niet op Christus. Want in Hem is de goddelijke volheid van de Drie-eenheid lichamelijk aanwezig, en omdat u één bent met Hem, het Hoofd van alle machten en krachten, bent u ook van die volheid vervuld.” (Kolossenzen 2:6,8,9,10 NBV)
Het christelijke leven is een leven dat IN CHRISTUS wordt geleefd. Dit houdt in dat het wandelen IN HEM de essentie van de christelijke levenswandel is. Het Christenzijn is geen religie, maar een levende relatie. Een christen is een tak die uit de Wijnstok voortkomt en die steeds overvloedig vrucht voortbrengt voor de Eigenaar van de Wijngaard. De kerk is het samenkomen van al deze afzonderlijke takken in een wijngaard (Johannes 15:1-9). In deze metafoor zien we dat het Christenzijn als een levend fenomeen bedoeld is; een waarneembare realiteit en niet een of andere religieuze filosofie of leer.
Zoals wij in het begin de Heer Jezus ontvangen hebben, zo gaan wij verder in een doorgaande wandel met Hem. Het ontvangen van Christus was de Poort, maar de wandel is de Weg. De Poort is een eenmalig gebeuren, maar de Weg is een proces. De poort is om binnen te gaan, terwijl de Weg voor de wandel bedoeld is.
Alles wat God al heeft gedaan, nu doet en nog gaat doen is er op gericht ons dieper in Christus te wortelen en te volbrengen wat er in ons begonnen is toen wij Hem de allereerste keer ontvingen. Het is God Die ons door de Poort heen brengt en het is ook God die ons op de Weg verder leidt. Alles dat God al heeft gedaan, nu doet of nog zal doen heeft slechts dat éne doel voor ogen, en dat doel verklaart ook alles waar je al doorheen gebracht bent, alles wat je nu ondervindt en alles waar je in de toekomst nog doorheen moet gaan.
Jezus, is de Alpha, Degene vanuit Wie God alles begon en Jezus is de Omega, in Wie alle dingen uiteindelijk hun doel bereiken, hun ware betekenis en ‘raison d’être’ vinden. ALLES begint IN CHRISTUS en eindigt IN CHRISTUS. Hij is het Begin zowel als het Einde.
Echte geestelijke groei gebeurt wanneer wij beseffen dat God slechts één enkel doel met ons voor ogen heeft, en dat is de volle, volwassen, volkomen en zelfdoorleefde kennis van Jezus Christus ontvangen. Onze vooruitgang en groei hangen af van de mate waarin we ‘andere dingen’ loslaten en ons geheel op Christus richten.
DE UITDAGING VAN EEN CHRISTOCENTRISCH LEVEN
Christenen zouden op deze manier in de Heer Jezus moeten wandelen. Niets mag onze groei tot volwassenheid in Hem in de weg staan. Geestelijke groei in het leven van een christen wordt bepaald door de mate waarin Christus in zijn leven gestalte krijgt en de mate waarin hijzelf minder belangrijk wordt! Hij (Christus) moet méér worden, en ik moet minder worden (Johannes 3:30). Het maakt niet uit hoe geweldig mijn gaven zijn, mijn kennis is, hoeveel jaren ervaring of hoeveel macht ik heb. Als, aan het eind van de rit er minder van mij aanwezig is en meer van Jezus dan ben ik groeiende. Anders niet! Jezus moet steeds meer en meer in mijn leven worden, en ik minder en minder. Dit is de Weg (Jezus is de WEG Johannes 14:6). De Weg, die ons dagelijks laat beseffen, dat Jezus Christus alles in alles is ligt vol valkuilen, en er zijn veel obstakels en omwegen op de Weg van Christus. Daarom, zegt Paulus dat we op onze hoede moeten blijven, en ons niet door mensen moeten laten ‘meeslepen’ of bederven. Het woord ‘bederven’ betekent in dit verband; vernietigen en van bezit beroven; iets waardevols met geweld afpakken. Iedere geestelijke zegening in de hemel is aan ons gegeven door Christus (Efeziërs1:3). Iedere gelovige bezit onmeetbare volheid en volkomenheid in de Persoon van Jezus Christus. Christus is HET grote GESCHENK van God. Het ultieme Geschenk en dit Geschenk is kostbaar en uiterst waardevol.
Hoe kunnen wij ons laten ‘bederven’? Volgens Paulus gebeurt dit “door de filosofie en intellectuele praatjes, de opgeblazen leugens volgens de tradities en bedenkselen van mensen en de wereld en [dus] niet die van Christus.” Het maakt niet uit of de filosofie juist is, correct, moraal of maatschappelijk verantwoord. Het maakt niet uit hoe goedbedoeld, betekenisvol of hulpgericht de filosofie is. Het maakt niet uit hoe belangrijk wij dat element vinden, of hoe belangrijk het is voor de maatschappij in zijn algemeen. Als deze dingen niet “volgens Christus” zijn, m.a.w. als zij niet van Hem, door Hem en tot Hem zijn dan zijn ze waardeloos voor het doel van God en moeten ze worden losgelaten.
Dit is waar Paulus naar verwijst in Filippenzen 3. Paulus geeft hier een overzicht van het beste dat religie, filosofie en traditie te bieden heeft – opleiding, ernst, intelligentie, doctrine, ijver, maatschappelijke zorg, enz. ” Maar wat voor mij winst was ben ik als verlies gaan beschouwen, sterker nog, alles beschouw ik als verlies. Het kennen van Jezus Christus mijn Heer overtreft immers alles. Omwille van Hem heb ik alles prijsgegeven; ik heb alles als afval weggegooid. Ik wilde Christus kennen en één met Hem zijn…” (Filippenzen 3: 7,8). Als je in staat bent om alle religieuze opvoeding, morele filosofie en menselijke tradities in één keer weg te vegen, en die als niet meer dan afval te beschouwen, dan pas kan je Christus als Alles in alles gaan kennen. Dat is wat zelf minder worden inhoudt. Het doel van God voor alle gelovigen is dat ze zelf zo klein/min worden, dat Christus volkomen in hun gestalte kan krijgen en alle dingen werken mede om tot deze uiteindelijke (goede) conclusie te komen: Het is niet langer ik die leef, maar Christus leeft in mij” (Galaten 2:20).
In de apostolische brieven, die een belangrijk deel van ons Nieuw testament vormen, worden de heiligen steeds aangespoord zich meer en meer op Christus te richten en zich los te maken van de vele dingen die hun tijd, energie, aandacht, focus en geestelijke toewijding in beslag nemen. Velen dingen wedijverden met Christus en trachtten de nieuwe gelovigen van toen te verleiden. Afleidingen waren er toen ook genoeg. De heiligen raakten verstrikt in vele dingen. De hele controversie betreffende Joden en heidenen – of ze nu wel of niet besneden moesten worden; of ze moesten trouwen of niet; wat ze wel of niet moesten eten; of ze Petrus, Apollos of Paulus moesten volgen; of ze wel of niet in tongen moesten spreken; hoe mannen zich moesten gedragen; hoe vrouwen zich moesten gedragen; en wat ze hier of daar mee aan moesten, en ga zo maar door – en dat is vandaag de dag nog steeds waar het over gaat.
Ik zeg wel vaker dat we niet méér van de Heer nodig hebben, want wij zijn al volmaakt in Christus – we hebben alleen minder van alle andere dingen in ons leven nodig. Er zijn zoveel dingen die ons in de weg staan, verhinderen, afleiden en wegtrekken van een eenvoudige standvastige relatie met Jezus. Vele van deze dingen zijn zelfs spiritueel en religieus. De geest van de Antichrist is niet zozeer iets satanisch of demonisch; de geest van de Antichrist is veel eerder enig iets dat onze ogen van Christus afneemt – die is anti-Christus, tegen Christus, en staat haaks op het grote doel van God.
Hoe gemakkelijk is het om verstrikt te raken in iets dat minder is dan Christus alleen! Ben jij helemaal gericht op Christus? Is Jezus jouw obsessie? Is Hij ALLES waar jij je op richt? Of heb jij jouw vizier op iets anders ingesteld? Dit is het hart van de crisis waarin we ons vandaag de dag bevinden.
CHRISTUSLOZE EVANGELIZATIE
De crisis van een Christusloos Christenzijn begint met hoe we de verlorenen benaderen. Jezus zei dat als Hij verhoogd zou worden Hij alle mensen tot Zich zou trekken (Johannes 12:32). Maar, in plaats daarvan verhogen wij religie en nemen we de mensen mee naar een instituut. De hedendaagse tendens is om de zondaar een evangelie te brengen dat bij hem in de gunst valt. Het wordt ‘bemarkt’ en ingepakt als iets dat gekocht kan worden, en moet de eeuwenoude, belangrijke universele vraag beantwoorden: “Word ik er beter van?” En het antwoord is “Ja “. Nu heb je recht op verlossing, een huis in de hemel, bevrijding, antwoorden op je problemen, vrede, zegen van God, enzovoort.
De ondergang van het christendom zal niet komen als gevolg van het feit dat iedereen het Evangelie verwerpt, maar als gevolg van het feit dat iedereen een verwaterde versie ervan belijdt.
Maar al te vaak wordt de kern van verlossing, het échte doel ervan, voorbijgelopen. Waarom zou een zondaar berouw moeten hebben? Niet voor wat hij of zij eruit kan halen, maar voor datgene dat Jezus er uit haalt. Bereiken wij de wereld op grond van hun eigen belangen, of op grond van het belang van de Heer? De oogst is voor de Heer, en niet voor de werkers, en ook niet voor zij die geoogst worden. De schapen zijn van de Herder.
Een zondaar moet zich bekeren omdat het Koninkrijk van God nabij is. Zij zouden verteld moeten worden dat God “alles in de hemel en op de aarde onder één hoofd bijeen wilt brengen.”(Efeziërs 1:10), dat is het doel dat God voor alle mensen heeft; jezelf nu al helemaal aan Hem overleveren is het enige verstandige, logische en verlossende alternatief. Maar een gemakkelijk evangelie brengt gemakkelijke discipelen voort. Als onze boodschap ‘gemakkelijk’ is dan krijgen mensen de indruk dat ze God een grote gunst bewijzen door ‘zich te bekeren’. En dus staat God bij hen in het krijt, en verwachten zij dat God hun steeds weer opnieuw beloont, niet alleen met de belofte van een toekomstig geweldig leven in de hemel, maar ook met goede dingen voor hen nu in hun leven hier op aarde. Het niet verwonderlijk dat de kerk geestelijk zwak en onvolwassen is, met dergelijke ‘discipelen’. Christusloze evangelisatie brengt niemand verlossing, het geeft slechts een valse verzekering van verlossing. De kerk behoort discipelen van Christus te maken en niet slechts een groter ledenbestand. Een lid van de kerk zijn betekent niet altijd dat iemand ook een discipel is. Christus moet steeds het doel en focus van alle evangelisatie zijn.
CHRISTUSLOZE APOSTELEN EN PROFETEN
Wat precies is “bediening”? Volgens de bijbel is er maar één, enkele bediening en dat is de bediening van zich op Christus richten als zijnde Alles in alles. Hoe deze bediening functioneert is verschillend en hangt af van waar God ons geplaatst heeft. Er zijn vele en verschillende soorten functies, vele gaven en vele manifestaties, maar er is maar één doel en dat doel is Christus.
Bijvoorbeeld, het doel van de apostolische bediening is niet het planten van kerken, of het op orde stellen van kerken, of zendingsreizen. Het doel is Christus. (Misschien wordt al het bovengenoemde wel gedaan.) Er wordt niet beweerd dat Paulus deze dingen niet deed; maar zijn doel was alleen Christus, en alles dat hij deed draaide om dat ene doel. Zonder dat duidelijke doel voor ogen worden al deze dingen slechts activiteiten, religieuze handelingen maar er is niets ultiems aan, niets dat alles samenbindt en God’s doel bevordert. Ik heb mijn kleine werkje en jij hebt jouw kleine werkje, maar er is geen harmonie en geen communie. Er bestaat geen relatie tussen al die miljoenen kleine projecten en bedieningen. Ieder strijd om zijn eigen kleine doel te bereiken, en er is weinig of geen eensgezindheid over wat het uiteindelijke ‘doel’ eigenlijk is.
Een apostel communiceert het ultieme doel van God, legt het fundament, en zorgt dat de bouwers het Einddoel steeds in zicht houden. Veel hedendaagse apostelen echter, presenteren zich als experts in het kerkplanten en kerkgroei. Is dit wat de apostolische bediening inhoudt? Kerkgroei is niet het doel van God. Kerkplanten is nog minder zijn doel. Deze zijn slechts dingen: zij zijn niet Christus. Je kunt kerken planten en laten groeien en door dit alles heen Jezus helemaal mislopen.
Wat dan van de profetische bediening? Het doel van alle profetische uitspraak is Christus. Het is de waarheid betreffende JEZUS die alle profetie inspireert. Zij die spreken of proclameren namens de Heilige Geest zouden te allen tijden onze ogen op Jezus moeten richten – weg van alles dat daarvan kan afleiden. De profetische stem zou moeten klinken als een bazuin en helderheid brengen waar er verwarring en misverstand is. Het is niet enkel waarheid die op een inspirerende wijze gebracht wordt, het is de waarheid betreffende Jezus gesproken door hen die Hem kennen en anderen naar Hem toe kunnen leiden. Maar hedendaagse profetie leidt ons vaker van Jezus af dan dat het ons op Jezus richt. In feite, is het moeilijk om Jezus te vinden in veel van wat er vandaag de dag als “profetie” wordt gebracht.
Het profetische woord is gegeven om ons te richten op Jezus. Alles dat de Heilige Geest wil spreken, openbaren, onderwijzen en laten zien heeft hetzelfde doel voor ogen – en dat doel is CHRISTUS. Wij hoeven ons niet te bekommeren om van iedere droom, visioen, profetie of ieder ‘woord’ de geheime boodschap trachten te ontcijferen en met kunst en vliegwerk er een geestelijke betekenis aan vast te plakken als die er niet is. Als hetgeen we zien en horen ons niet op Jezus richt dan is het geen profetie en moet het overboord worden gegooid. Deze eenvoudige test zal verhoeden dat wij worden afgeleid.
Apostelen moeten mensen op Jezus wijzen. Profeten moeten mensen op Jezus wijzen. Evangelisten moeten mensen op Jezus wijzen. Herders en leraren moeten mensen op Jezus wijzen. Anders vervullen zij niet de taak waarvoor God hen in de eerste plaats aan de Kerk gegeven heeft. De apostolische bediening is geen doel op zich, maar een middel tot een doel. De profetische bediening is geen doel op zich, maar een middel tot een doel. De evangelische bediening is geen doel op zich, maar een middel tot een doel. De bediening van herder en leraar zijn geen doel op zich, maar slechts middelen tot het doel. Wat is dan het einddoel? Waar leidt het allemaal naartoe? Het moet de Kerk tot “de maat van de volheid van Christus” leiden(Efeziërs 4:13b). De volheid van Christus – de volle kennis van Hem, dat is het doel van God, en dat is Zijn Ultieme Intentie.
CHRISTUSLOZE GEMEENSCHAP
We weten onderhand wel dat het kerkgebouw niets te doen heeft met God’s Eeuwige Doelstelling. De kerkdienst is iets dat door ons en ten behoeve van ons is ingesteld – de verlangens van God worden daar niet of nauwelijks in gekend. Als wij kunnen inzien dat de dienst, de bediening, het samenkomen, elkaar ontmoeten en het gebouw niet het Einddoel is (dat is Christus), dan zijn we al een héél eind. Maar, als wij geestelijke, emotionele of zelfs bijgelovige waarde geven aan iets dat slechts een ding, een plaats, een dag, een traditie, of een manier van doen is, dan worden wij misleid door de “theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en zich richten op de machten van de wereld” en dan volgen wij Christus niet meer.
Zelfs iets zo waardevol als het samenkomen met andere Christenen wordt dan iets, dat ons van Christus afleidt, zodat Hij ons niet daarin kan vertrouwen. We hunkeren naar “eensgezinde in het geloof” en dat betekent maar al te vaak “iemand die precies zo denkt als ik en die het altijd met mij eens is, maakt niet uit wat!” Het eind resultaat is dat wij zelden vinden wat we zoeken bij anderen mensen.
Christenen gaan hier naar toe en daar naar toe om “gemeenschap”te vinden. Ze nemen deel aan conferenties, seminars, groepen, en Internet discussies. En natuurlijk kunnen deze dingen allemaal heel waardevol zijn in het samenbrengen van Christenen, zolang deze dingen niet het doel op zich worden in plaats van een Christusgericht leven .
Als gemeenschap met anderen mijn doel is, dan ga ik aan het Hoofd voorbij en is mijn gemeenschap op iets anders dan Christus gegrond. De Bijbel leert ons duidelijk dat “wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij ook aan u, opdat u ook met ons verbonden bent. En verbonden zijn met ons is verbonden zijn met de Vader en met Zijn zoon Jezus Christus. Gaan wij onze weg in het licht, zoals Hij zelf in het Licht is, dan zijn wij met elkaar verbonden.”(I Johannes 1:3,7a).
Gemeenschap is een instelling van God waardoor het Leven van Jezus gedeeld kan worden. “Vanuit dat Hoofd krijgt heel het lichaam samenhang, en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam, dat zo zichzelf opbouwt door de liefde.”(Efeziërs 4:16). Anders gezegd: wij zijn samengevoegd om samen het Leven van de Heer te ervaren. Dat is wat ons één van geest en één van denken maakt. Die saamhorigheid kan alleen geschieden als “wij de gezindheid onder ons laten heersen die Christus Jezus had.”(Filippenzen 2:5). Het Leven is niet te vinden in een samenkomst, noch in een bijeenkomst, noch in een manier van dingen doen. Het Leven is Christus – en Christus is het Leven. Hij is het enige Doel!
Dus echte gemeenschap is bovenal gegrond in Jezus. Gemeenschap met anderen op DEZE grondslag is niet gedwongen en niet opgelegd; het is moeiteloos, spontaan en vol leven. Gemeenschap gebeurt vanzelf, omdat we allen van Jezus hetzelfde hebben gehoord en gezien. We bewandelen allen dezelfde Weg naar Christus – als zijnde Alles in alles. Wij zijn een van geest, niet omdat we allemaal hetzelfde eruit zien, denken en doen, maar omdat wij allen – al zijn wij héél verschillend – het Einddoel van God voor ogen hebben.
Als we gemeenschap bij elkaar gaan zoeken, los van hetgeen we van de Heer hebben gezien en gehoord, dan beperken wij ons tot relaties met mensen waar wij ons van nature prettig mee voelen. Als wij gemeenschap zien als het doel van ons Christenzijn, dan zullen wij, ironisch genoeg, nooit voldoening vinden. Wij kunnen elkaar niet naar het vlees kennen en voldoening ervaren. Wij kunnen het Lichaam niet onderscheiden totdat wij een diepe relatie met het Hoofd hebben. Het leven wordt gegeven en ontvangen als we samen staan door onze relatie met Christus.
CHRISTUSLOZE SPIRITUALITEIT
Wat precies is het “diepere Christelijke leven”? Niets meer en niets minder dan Christus Zelf. ‘Diep’ zijn is eenvoudig zijn, gericht zijn en toegewijd zijn aan die Éne (lees Lukas 10:41,42). Maar zelfs wat dit betreft zijn er sommige gelovigen die het diepere Christelijke leven als “iets” zien – een leerstelling, een manier van geestelijk of spiritueel doen. Het “diepere leven” wordt het doel op zich en niet Christus als “het Leven”. Ze worden diep mystiek en geestelijk, maar het is dodelijk omdat ze Christus niet raken. Ze worden spiritueel – maar er is geen leven in spiritualiteit, of mystiek, of religie; er is alleen Leven in Christus. Enig iets anders is afleiding.
Ik ben christen geworden in het midden van de Charismatische beweging. De nadruk lag op een ‘Geest-vervuld’ leven, herstel van de geestelijke gaven, de kracht van God, enz. en er is niets mis met wandelen in de volheid van de Heilige Geest. Maar wat is het doel van deze volheid? Waarom profetie en andere geestelijke gaven? Waarom manifesteert God zijn kracht? Al deze dingen zijn ons door God gegeven opdat Hij ons dieper in Zichzelf kan trekken; nogmaals, ze zijn een middel tot het Doel, maar al deze dingen zijn niet het doel op zich. De Bedoeling, de Reden voor alle dingen is Christus.
“De Geest van de Waarheid zal jullie, wanneer Hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens zichzelf spreken, maar Hij zal zeggen wat Hij hoort en jullie bekendmaken wat komen gaat. Door jullie bekend te maken wat Hij van Mij heeft, zal Hij Mij eren. (Johannes 16:13,14). Alle gaven, alle kracht, alle raad, alles van de heilige Geest heeft tot doel ons een diepere en volmaakte kennis van Jezus Christus te geven. En alles dat er op dit gebied gebeurt moet hiermee in harmonie zijn.
Kijk eens om je heen en zie hoe de ervaring van “vervuld zijn” of “gedoopt zijn” of gezalfd zijn” met de Geest en zelfs “vallen in de Geest” het kennen van Christus vervangen heeft. En wat is het resultaat? Overdaad, dwaling en een verval naar alleen vleselijke ervaringen. We zien vandaag slechts een schaduw van wat er ooit was. Hoeveel “Volle Evangelie” gelovigen leven nog steeds op de ervaringen van 25 of 30 jaar terug? Ze zoeken steeds diezelfde beleving, maar wanneer God die toestaat is het eigenlijk een stap terug, want ze groeien er niet van en worden niet méér volwassen ; ze willen doorgaan op de kracht van de ervaring van hetgeen God 25-30 jaar geleden aan het doen was.
Het wordt tijd dat we kleuterschool achter ons laten en volwassen worden. “Toen ik een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Maar nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter mij gelaten. ” (I Korintiërs 13:11). De Heer heeft een grotere roeping voor ons, en wij worden opgeroepen om “ons te richten op wat voor volwassenen bedoeld is”(Hebreeën 6:1). Het geestelijke leven begint in Christus, wordt onderhouden door Christus, en leidt ons steeds dieper in Christus. Misschien begint de wandel met een paar bijzondere geestelijk ervaringen, maar hiermee wordt de volwassenheid niet bereikt.
CHRISTUSLOZE GEESTELIJKE OORLOGVOERING
Vanuit de Charismatische beweging kwam er een intense belangstelling in geestelijke oorlogvoering. En dit is nog een van die potentiële afleidingen van Christus. Wat is geestelijke oorlogvoering? Het zou de preëminentie van Christus over alle dingen moeten aantonen. Het zou ‘alle dingen’ conform God’s Ultieme Doelstelling moeten richten en laten zien dat Christus het Hoofd is van alle overheid en macht. Het zou moeten aantonen hoe de draak verslagen moet worden door het Bloed van het Lam, het woord van onze getuigenis en het afleggen van de eigen ‘ik’ (cf. Openbaring 12:11).
In plaats daarvan is geestelijke oorlogvoering een of ander vreemd doel op zich geworden, en wordt Jezus nauwelijks gezien. De openbaring van Christus wordt weinig gezien; in plaats daarvan wordt er gezocht naar satan en al zijn werk. De mensen zijn dag en nacht bezig de vijand te bestrijden (meestal alleen in hun eigen verbeelding), of ze reizen stad en land af om streekgebonden geesten te “confronteren” (wat alleen bewijst dat zij in het vlees strijden, want in de geestelijke wereld is er geen afstand). De gevolgen zijn ernstig en de schade is groot. Waarom? Omdat geestelijke oorlogsvoering wordt aangegrepen als iets dat los staat van Christus.
Natuurlijk, kennen wij de plannen van satan maar al te goed (II Korintiërs 2:11b), maar we mogen niet toelaten dat het donker de focus van ons leven wordt. Onze focus is niet satan, wat satan doet, of satan wil doen. Onze focus is Christus, en naar mate wij in het Licht wandelen, naar die mate wordt het donker openbaar en moet het vluchten van het Licht.
Overwinning is niet het gevolg van al onze kennis aangaande geestelijke oorlogvoering; Overwinning is een Mens. Alle formules, leringen, handboeken en boeken van de wereld kunnen ons niet voldoende voorbereiden op het openbaar maken dat Christus de preëminentie over alles heeft, als wij in feite niet een diepgaande relatie hebben met de Christus die wij proclameren.
Waar richten wij ons op? Geestelijk oorlogvoering, of Christus zelf? Het eerste is een ding, het tweede is een Mens. Geestelijke oorlogvoering, naar behoren uitgevoerd, is in harmonie met het doel van God omdat het Christus verhoogt (en niet de duivel) en geeft aan dat alles aan Hem onderworpen is. Zonder dit als fundament vragen wij om ellende.
CHRISTUS HERSTELLEN IN HET CHRISTENZIJN
We trachten hier tot het hart van de zaak door te dringen, naar de wortel ervan. De kern van de zaak is dit: vele dingen gaan OM Jezus maar ZIJN Jezus niet. Dan is er Jezus zelf nog. Wanneer de dingen aangaande Christus meer belangrijk worden dan Christus zelf, is het hoog tijd dat we weer eens goed kijken naar wie wij zijn en wat we doen.
We leven in het tijdperk van Laodicea; dit wordt gekenmerkt door zoutloze lauwheid en blindheid voor onze eigen geestelijke toestand betreft (cf. Openbaring 3:1-19). Het plaatje dat we nu zien is Christus die buiten alles wat er gebeurt staat, Hij klopt aan de deur en wacht dat er iemand voor Hem opendoet (cf. Openbaring 3:20). Aangezien dit aan de heiligen wordt geschreven kan niet de fout worden gemaakt dat het hier om de zondaar gaat die wordt uitgenodigd om “Jezus in zijn hart te ontvangen”; wat hier gebeurt is dat de Heer de kerk oproept om Hem weer het middelpunt te maken. Het gaat nog steeds om dezelfde kern: gemeenschap, communie met Hem en in Hem blijven – onze relatie en verbintenis met het Hoofd.
God’s remedie voor een lauwe, smaakloze, kleurloze, geurloze kerk is een nieuwe openbaring van Jezus Christus. Hij zal ons weer terugzetten op het Fundament. Hij is het die ons weer in lijn brengt met Zijn Doel, Hij leidt ons weer tot Hem. God blijft ons steeds zuiveren, snoeien, louteren, kastijden en hervormen tot het beeld van Zijn Zoon, maar wij moeten wel op Zijn uitnodiging ingaan en de deur openzetten.
Ach Christen, kom toch terug bij Christus! Vereenvoudig je leven, laat de “vele dingen” los, reken ze als afval en richt je op die Éne! Word verminderd tot Christus! De Heer zegt, “Wie overwint zal samen met Mij op de troon zitten, net zoals Ik zelf overwonnen heb en samen met Mijn Vader op de troon zit” (Openbaring 3:21). Amen! Kom Heer Jezus, kom!

Related posts:

Learning Contentment A Kingdom Manifesto The Remnant Principle (Part 5) Drowning in the Sea of Self Family, Fellowship, and Leadership Letter to A Reluctant Prophet