(Vertaald door Bibi Godschalk)
Het is altijd nodig een onderscheid te maken tussen de onzichtbare, universele, geestelijke Kerk van de Heer, (de Ecclesia) en de religieuze organisatie zonder winstbejag, die samenkomt in een gebouw met (of zonder) kerktoren. Het verschil tussen die twee is onmeetbaar en wij kunnen ze absoluut niet met elkaar vergelijken. Begrijp me goed, er bestaat geen enkele twijfel wat betreft het recht van religieuze groeperingen om rustig te vergaderen, leiders aan te stellen, geld te ontvangen, lidmaatschapsvoorwaarden te hebben en, naar eigen inzicht, autonoom te functioneren – zolang wij beseffen, dat dit slechts een burgerrecht is en niet een overdraagbaar recht, noch Bijbels, noch een opdracht van God. Dat maakt het op zich niet verkeerd, maar het is ook niet ‘geestelijk’. De Ecclesia is geen organisatie, noch een menselijke uitvinding, maar een organisme vol van het Leven en of wij “in Jeruzalem of op de berg” aanbidden is niet belangrijk voor God. Als wij Hem maar naar “Geest en Waarheid ” aanbidden.
Dus waar precies zit nu het verschil? Wat maakt dit een onderwerp van discussie? Het wordt pas een onderwerp van discussie wanneer er abusievelijk, een geestelijke of schriftuurlijke gewichtigheid verleend wordt aan iets, dat slechts een sociaal gebeuren is, een culturele norm, een religieuze traditie, een organisatorisch stelsel, of een plek voor samenkomst. Als het water groezelig is dan kan het systeem in een gevaarlijke vorm van geestelijk misbruik of religieus elitairisme ontaarden. Met andere woorden, de verschillen tussen de sociale verwachtingspatronen, tradities of de gewoonten van de religieuze organisatie aan de ene kant en het echte geestelijke leven en de essentie van de Ecclesia, of de individuele gelovige, aan de andere kant zijn niet meer duidelijk te onderscheiden.
Wat is Babylon? Het is het verbond tussen kerk en staat, religie en regering; of duidelijker gesteld: toelaten dat het wereldse zuurdeeg zich via de Georganiseerde Religie en het Gevestigde Christendom verspreidt. Kijk bijvoorbeeld eens, hoe het leiderschap van een kerk onderhand meer op een vak lijkt dan op een roeping. Kijk ook eens hoe de heerschappij van de kerk is afgedwaald van een theocratische, Geestgeleide consensus naar een “Geestgeleide” democratie, of nog erger, naar een “Geestgeleide” welwillende dictatorschap van een voorganger of kerkenraad. Dit is het gevolg van de geest van Babylon. Terwijl de Ware Kerk verondersteld wordt “in de wereld, maar niet van de wereld” te zijn, is Babylon in de wereld én van de wereld. Terwijl Babylon door, voor en vanuit het wereldse systeem werkt, behoudt het de uiterlijke kenmerken van godsvrucht en geestelijkheid. Het is de samenstelling van God en de mens: een gouden kalf gemaakt van wat het beste van beiden schijnt te voelen.
Babylon is altijd in strijd met Christus. Het is anti-Christus. In het Boek Openbaring wordt Babylon uitgebeeld als een religieuze hoer, die op het beest zit dat de profeten en heiligen van God doodt. Misschien hebben wij de kern gemist door de Antichrist voor te stellen als een met Hitler vergelijkbare wereldleider, die op wereldoverheersing uit is. De Antichrist is de religieuze tegenstelling van Jezus Christus, die uit Babylon voortkomt en pretendeert Jezus Christus te zijn. Het is niet iets toekomstigs; het is en was hier al van begin af aan. Misschien zijn de velen verschillende soorten denominaties wel het echte merkteken van het beest. Als dat het geval is, is het misschien niet verbazend, dat zo velen bereid zijn dit gewillig te aanvaarden.
DE WERKELIJKE KOSTEN VERBONDEN AAN KERKLIDMAATSCHAP
Als men zich bij een organisatie aansluit is het meestal zo dat de prijs van het lidmaatschap overeenkomt met de voordelen. Bijvoorbeeld, lidmaatschap van een top club kan heel duur zijn. De voordelen zijn echter prestige, gebruik van dure faciliteiten, sociale omgang en het kunnen netwerken met vooraanstaande mensen. Of, in geval van een professionele associatie geeft het lidmaatschap jou erkenning, geloofwaardigheid, het laatste nieuws betreffende jouw vakgebied, sociale omgang en het kunnen netwerken met vakgenoten.
Hoe baat de organisatie erbij? Zij kunnen fondsen van hun leden eisen en innen om voor het personeel, het leidinggevende team, faciliteiten en marketing te betalen, waarmee zij weer hun ledenbestand en andere projecten kunnen uitbreiden. Hun primaire motivatie is dus financieel.
Hoe werkt Georganiseerde Religie? Hoe profiteert de kerk van jouw lidmaatschap? Dat kan op tenminste vijf verschillende manieren gebeuren. Wat willen ze van je? Het belangrijkste is financiële ondersteuning, gevolgd door steun voor hun leiderschap, dan steun voor wat zij geloven, gevolgd door bijwoning van diensten/evenementen en tenslotte vrijwilligers om van alles te doen. Laten wij deze vijf eens een voor een bekijken:
- Financiële ondersteuning: zij hebben het recht te verwachten dat hun leden financieel bijdragen in de vorm van tienden, offergaven, liefdesgaven, fondsinzamelacties, toezeggingen, bouwfondsen, enz.;
- Steun voor het leiderschap: zij hebben het recht te verwachten dat hun leden het eens zijn met de uiteengezette missie van de kerk en/of de voorganger;
- Steun voor wat zij geloven: zij hebben het recht te verwachten dat hun leden het eens zijn met de vastgestelde geestelijke filosofie en de leer van de kerk en/of denominatie;
- Steun door bijwoning van diensten/evenementen: zij hebben het recht te verwachten dat hun leden aanwezig zijn voor het merendeel van de diensten en evenementen – misschien kent u de uitdrukking wel – “bezoekers zijn welkom, leden worden verwacht”;
- Steun door vrijwilligerswerk: zij hebben het recht te verwachten dat hun leden vrijwillig hun tijd geven als crèchehulp, zondagsschoolmedewerker, chauffeur, of wat dan ook.
Bovendien heeft de kerk meer controle over haar leden dan een andere vereniging doordat zij disciplinaire actie kan ondernemen wanneer iemand in een van de bovenstaande punten tekortschiet. Dit wordt gekenmerkt door sancties tegen het betreffende lid, dat vaak resulteert in het verlies van stemrecht of een eventuele leiderschapsfunctie.
wanneer jij je bij een kerk voegt. Dit zijn de standaard verwachtingen en lidmaatschapsvoorwaarden van de doorsnee kerk. En vanuit een zakelijk perspectief bekeken zijn deze niet onredelijk – als je geen clubgelden betaalt, mag je ook de golfbaan niet gebruiken.
Om te kunnen vaststellen of kerklidmaatschap iets voor jou is, moet je naar het kosten tot voordeel plaatje kijken. Er zijn veel voordelen voor de kerk, maar wat zijn de voordelen voor de leden? In principe hebben de leden inspraak bij grote beslissingen zoals het aanstellen van een voorganger, bepaalde financiële zaken en mogen ze eventueel een leiderschapsfunctie bekleden (aanbiddingsleider, zondagsschoolmedewerker, enz.) zouden ze dat willen.
Aan het begin van dit gedeelte heb ik gezegd dat iemand zich bij een organisatie aansluit omdat hij of zij verwacht dat de prijs die betaald wordt overeenkomt met de voordelen. Kijk eens naar de hoeveelheid tijd, geld en medewerking die de kerk van je verlangt, alsook de mate van individuele controle die aan de kerkelijke leiderschap gegeven wordt. En kijk dan wat je daarvoor in de plaats terugkrijgt – een klein rolletje in het politieke proces van de kerkelijke regering. Is dat de investering waard?
HET EVANGELIE VOLGENS GEORGANISEERDE RELIGIE
Degenen die vol lof zijn over de geestelijke voordelen van het kerklidmaatschap moeten er wel aan denken dat wij al lid zijn van het Lichaam van Christus, de Ecclesia, en alle geestelijke voordelen van het lidmaatschap van ZIJN Kerk alreeds hebben. De enige voorwaarde voor dit lidmaatschap is de Nieuwe Geboorte. Er is geen andere verantwoordelijkheid dan het blijven IN HEM en iedere daaropvolgende handeling komt voort uit dat “IN HEM blijven”. Lid worden van een kerk mag dan wel goed, braaf, nuttig en moreel zijn – maar het is geen vereiste voor onze verlossing en dus ook niet een vereiste van het Christenzijn.
Vele Christenen geloven dat wij gered zijn door genade, omdat wij niet in staat zijn onze eigen verlossing door goede werken te verdienen (jammer genoeg zijn er veel meer die geloven dat zij zich zonder Christus naar de hemel toe kunnen werken). Maar wat gebeurt er met hen als zij de Waarheid onderkennen en de Heer Jezus vertrouwen hen te verlossen door Zijn genade alleen? Onmiddellijk komt Georganiseerde Religie en overtuigt hen dat zij nu moeten werken voor dat wat reeds, in Christus, gratis van hun is. Wat bedoelen we hiermee? Zij worden opgedragen te bidden, Bijbel te lezen, een kerk te bezoeken, aan het werk van de Heer bij te dragen, van hun geloof te getuigen bij iedereen die ze tegenkomen, het één niet meer te doen en het ander wel te gaan doen.
Wij zeggen niet dat deze dingen verkeerd zijn. Wij laten alleen de tweestrijd in het evangelie volgens Georganiseerde Religie zien. Wat is hier de boodschap? Goede Christenen doen “X”en doen “Y ” niet. Wat is het eindresultaat? Wij trachten God te behagen. Wij als zondaars konden God niet behagen, maar nu wij Christen zijn is het opeens onze plicht Hem te behagen. Dus wij beginnen te “doen” en zonder dat wij er erg in hebben, vervallen wij in een geloof van werken.
Wat Georganiseerde Religie nalaat te vertellen is dat het voor ons onmogelijk is God te behagen, niet als zondaar en ook niet als Christen. Alle pogingen God te behagen met goede daden, kerkdiensten, of geestelijke activiteiten zullen hopeloos tekortschieten en falen. Het is van geen belang hoe goed, heilig, rechtvaardig, zuiver of moreel je daden zijn; alleen je motivatie is belangrijk. Velen zwoegen en zweten zich een ongeluk om volgens het idee van Georganiseerde Religie een goede Christen te zijn. Zij hebben zich losgemaakt van de genade en worden door werken verteerd.
De meest rechtvaardige mens op aarde kan God niet met zijn rechtvaardigheid behagen. Zelfs al zou men alle rechtvaardige mannen en vrouwen van de hele wereld bij elkaar voegen, dan zou de som daarvan nog niet voldoende zijn. We drukken het nóg sterker uit: als we alle rechtvaardige daden van ieder rechtvaardig mens door alle tijden heen op elkaar stapelen, dan is de verwijdering tussen ons en God nog net zo groot als voorheen. Het béste dat wij kunnen bieden is niets waard. Helemaal niets! Wij zijn niet in staat God in en vanuit onszelf te behagen.
Wat moeten we dan? Er is er maar EEN die God behaagt, en dat is Zijn Zoon, Jezus Christus. “Dit is Mijn Geliefde Zoon, in Wie Ik een welbehagen heb.” Dus de kern van de zaak is Jezus Christus en niet ik. Wij leven het Christelijk leven net zoals wij het Christelijk leven zijn binnengekomen en dat is – door te vertrouwen dat Jezus Christus in staat is door mij heen te doen wat ik weet zelf niet te kunnen doen. Het is niet wat ik ben dat het verschil in mijn leven maakt, maar Wie Hij is.
“Kom tot Mij allen die belast en vermoeid zijn en Ik zal u rust geven.” Rust van wat? De dodelijke last van werken, zwoegen en doen onder de wrede hand van Georganiseerde Religie.
GEMEENSCHAP BUITEN GEORGANISEERDE REGLIGIE OM
Als wij één zijn met het Hoofd, zijn wij ook een met het Lichaam, zelfs wanneer wij niet bij elkaar zijn. Maar als wij niet een met het Hoofd zijn, zijn wij dat ook niet met het Lichaam, zelfs al zijn wij bij elkaar.
Als wij in het Licht wandelen zoals Hij in het Licht is, HEBBEN WIJ gemeenschap met elkaar, of we nu wel of niet een kerkgebouw bezoeken. Gemeenschap betekent niet lid van een kerk zijn. Sommigen sluiten zich bij een kerk aan voor de sociale voordelen – het ontmoeten van andere gelovigen, vrienden maken, enz. Misschien hebben zij niet door dat zij gemeenschap kunnen hebben, andere gelovigen ontmoeten kunnen en zelfs vrienden kunnen maken zonder echt lid van een kerk te worden. Je zult veel meer aandacht kunnen krijgen als bezoeker dan als lid (hoewel, als je alleen aandacht zou verlangen, dat zorgwekkend zou zijn). Als potentieel maar vooralsnog niet aangesloten kerklid, wordt er weinig van je verlangd. Als je geld geeft wordt het des te meer gewaardeerd, omdat ze weten dat je niet verplicht bent het te doen. Geef je zonder lid te zijn van je tijd en talenten dan valt het des te meer op, omdat niemand het van je verwacht. En woon je iets bij dan word het niet als vanzelfsprekend beschouwd.
De trouwe leden en hun leiders noemen degenen, die geregeld andere kerken bezoeken “vlinders” of “kerksprinkhanen”. Deze beestjes springen van groep naar groep en “kerksurfen” steeds weer op zoek naar een perfecte voorganger, muziekprogramma, jeugdgroep, enz. Deze kerksprinkhanen worden veroordeeld voor hun onrealistische verwachtingen en hun gebrek aan toewijding. Het is waar dat velen die deel hebben aan dit “kerkshop-netwerk” zo vol zijn van hun eigen belangen en noden dat ze nooit tevreden zijn en zich nooit aan iets zullen kunnen toewijden. Maar voordat wij deze hele groep afschrijven is het misschien de moeite waard even naar hun persoonlijke kerkgeschiedenis te kijken. Wat zoeken zij eigenlijk? Waarom willen en kunnen zij zich nergens aansluiten? Misschien ontdekken wij dan een verhaal van pijn, of een patroon van geestelijke en emotionele mishandeling dat hun een gevoel van achterdocht tegenover alle kerken geeft. Misschien waren de kerken die zij bezochten koud, of afstandelijk, of was er een sterke groepsmentaliteit. Dat ze het zelfs nog keer op keer proberen kan misschien als iets positiefs gezien worden, maar het fenomeen benadrukt opnieuw het probleem van de hedendaagse Kerkelijkheid. Vele anderen die zijn vertrokken, komen nooit meer terug. Niemand kan ooit weten wat hún echte geestelijke toestand in de ogen van de Heer is.
Onder de agressieve, groeigerichte kerken is de doelstelling jou als lid te krijgen (sommige voorgangers spreken dan van “vers bloed binnenhalen”). Het wordt als de volgende logische stap gezien nadat je er een paar keer geweest bent. Maar als je eenmaal lid bent verandert het getij. De wind draait en de wittebroodsdagen zijn voorbij. De lijst van verwachtingen, wetten, regels en subregels komt tevoorschijn. Je wordt onderwezen in wat als aanvaardbaar en onaanvaardbaar wordt beschouwd. Plotseling wordt je gedrag gemeten volgens je financiële contributie, bijwoning van de diensten en de uren die je vrijwillig inzet. Veel te vaak wordt jouw waarde als lid bewust of onbewust gemeten volgens je algemene “ondersteuningsfactor”.
Natuurlijk is het niet zo, dat iedere kerk in een complot verwikkelt zit om kerkleden als onnozele pioenen voor een onheilig doel te gebruiken. Of, dat voorgangers en diakens in ondergrondse kelders, gehuld in sigarenrook, samenkomen, waar zij dan beramen hoe ze onschuldige bezoekers in de val van het kerklidmaatschap kunnen vangen. Wij laten slechts zien hoe makkelijk algemeen gangbare houdingen, tradities, rituelen en gewoonten van de Georganiseerde Religie al snel kunnen vervallen tot iets geheel anders dan de Heer Jezus voor de gemeenschap van de Gelovigen in gedachte heeft. Waar wij het over hebben is dat kerk “doen” héél iets anders is dan “Kerk Zijn”. Vandaag de dag is de kerk eerder een bedrijf, sociale club of een wettelijke overeenkomst, dan een gemeenschap of gezin. In die hoedanigheid worden leden door Georganiseerde Religie bestuurd en onderhouden als zijnde leden van een of andere elite club – maar dan zonder de golfbaan. Het biedt een veelal ontastbare, onzichtbare (en daarom hoogst subjectieve en dus moeilijk te kwalificeren) dienst, terwijl er tastbare, materiele dingen voor terug worden verwacht; jouw geld, jouw tijd en jouw loyaliteit.
Wij adviseren hier niet een boycot op kerkdiensten, maar willen aantonen dat er een wezenlijk verschil is tussen je aansluiten bij een kerk en een kerk bijwonen. Als je lid bent, wordt steun als een plicht beschouwd en afgedwongen. Iemand die het er niet mee eens is, wordt snel weggewerkt. Hoewel er zelden gevallen zijn waar mensen de toegang tot de dienst geweigerd wordt, wordt de psychologische druk zo opgevoerd dat de persoon in kwestie uiteindelijk zelf wel vertrekt.
FINANCIËLE STEUN
“Zoals de Geest het leidt” zou de motivatie van alle financiële ondersteuning moeten zijn en niet zoals de lidmaatschapsregels het dicteren. Een Christen zou bijvoorbeeld niet onder dwang, maar vrijmoedig, vanuit het hart moeten geven, zoals de Geest het ingeeft. Dit soort geven kan niet worden vastgelegd, hoe hard je het ook probeert, met valse leer over tienden geven, “zaaien en planten”, “liefde”gaven, “beloften vanuit geloof” enz. Helaas is dat precies wat Georganiseerde Religie tracht te doen.
Niettemin moet een ieder die profiteert van een organisatie, haar ook ondersteunen. Wanneer je een kerk bijwoont, of je lid bent of niet, zou je een bescheiden bijdrage moeten geven voor het feit dat je een stoel aangeboden wordt in een aangename ruimte, jouw kinderen in de crèche worden verzorgd en er koffie na de dienst is. Dat hoort zo. (Als je ergens eet, moet je aanbieden om af te wassen!) Daarbuiten zou je met je hele hart en zonder schroom moeten geven dat wat de Heer je ingeeft. Dat zou een bijdrage in de collecte kunnen zijn, eten en kleding aan iemand van de gemeente geven, een anonieme gift aan iemand in nood of iets anders. Wij moeten niet een “ik ben niemand iets schuldig” houding hebben. Wij zouden altijd meer moeten geven dan we nemen. Maar als onze vrijwillige steun wet wordt gemaakt, en een voorwaarde voor ons lidmaatschap in een religieuze instelling, is het niet meer een geestelijke of filantropische daad. Dan geven wij niet meer zonder er iets voor terug te verwachten. Wij gaan dan geven in de verwachting er iets voor terug te krijgen, of om het voorrecht ons lidmaatschap te behouden. Dan hebben wij onze beloning al hier op aarde ontvangen en niet in de hemel.
Christenen zouden moeten worden aangemoedigd om anoniem te geven zodat er niets voor terug wordt verwacht. Jezus zegt dat als wij iets geven, de linkerhand niet moet weten wat de rechterhand doet. Toch wil Georganiseerde Religie de financiële bijdragen clausule van het lidmaatschapscontract kracht bij zetten. Hoe dan? Door kleine envelopjes te geven waarop jij je naam kunt schrijven. Vergeet niet dat er aan elke winst een verlies aan vrijheid zit. Je mag de belastingaftrek gerust gebruiken, maar in ruil daarvoor verlies je anonimiteit. Nu heeft de kerk een manier om jouw gaven (of gebrek er aan) te controleren en als je denkt dat daar geen gebruik van gemaakt wordt, indien nodig, moet je het lidmaatschapscontract weer eens goed lezen. Sommige voorgangers hebben zich voorgenomen niet te willen weten wie wat geeft – dit is een goede eerste stap, maar er zal altijd iemand in de kerk zijn die deze informatie wel heeft en indien nodig, tegen je kan gebruiken. Bijvoorbeeld wanneer bekeken wordt of je in aanmerking komt voor een leiderschapspositie, of als de kerkraad het vetorecht van de leden wil bepalen. Ben je echter geen lid, dan maakt dit allemaal geen verschil, in elk geval niet aan jou. Maar het laat wel zien dat jouw waarde als kerklid vaak financieel gemeten wordt.
Jezus riep ons niet op anoniem te geven om ons paranoïde te maken, noch om ons bang te maken om goede daden te doen. Hij heeft dat gezegd om ons vrij te maken, ons te verruimen, ons de vreugde van het zuivere geven te laten ervaren. Ook om hoogmoed te voorkomen en, het meest belangrijke – om ervoor te zorgen dat anderen niet in staat zouden zijn ons te belonen, te manipuleren, te reguleren, of van ons verwachten dat wij regelmatig, buiten Hem om, aan hen zouden blijven geven. Hij begreep hoe makkelijk mensen, zelfs met de beste intenties, anderen meten naar hun materiele bezit (zie Jacobus brief). Het was duidelijk, dat Hij dit onder de Zijnen niet wilde laten gebeuren. Jammer genoeg is vanaf het begin het opbouwen, bezitten en behagen van welgestelde mensen dé werkmethode van Georganiseerde Religie geworden, wat in de hedendaagse Kerkelijkheid nog steeds het geval is. Toch, ondanks al het geld en wereldse bezittingen, verkeerde en verkeert Georganiseerde Religie in een staat van permanente geestelijke armoede.
STEUN VOOR DE LEIDERS
Steun voor de voorganger en zijn visie mag nooit een mandaat zijn; óf de Heilige Geest getuigt in de harten van de mensen dat wat er gebeurd goed is, óf niet. Gezag, aan een titel verbonden, is gegrond op zogenaamde rang, status, charisma, geestelijke gaven of populariteit – het is pure fantasie, een stuk vuil met goud geverfd.
De filosofie van Georganiseerde Religie wil onderscheid tussen de geestelijken en leken handhaven. Om deze filosofie kracht bij te zetten wordt er in het gros van de kerken een geestelijk hoofdschap aan de voorganger (priester) verleend. De meeste voorgangers zien de gemeente dan ook als een uitbreiding van hun eigen persoonlijke missie of roeping. Dus wordt de gemeente gevormd naar het beeld van de voorganger. Het is belangrijk dat wij dit goed voor ogen houden, omdat wij beweren dat het volk alleen God en niemand anders dan Christus toebehoort en dat de kerk Zijn Kerk is, en niet de onze. Alle gezag behoort Hem toe, zodat de mate van invloed op elkaar alleen kan berusten op de mate, waarin wij Jezus Christus kennen en bereid zijn anderen te dienen en lief te hebben. De “oudsten” zijn dus diegenen, die ouder zijn en meer ervaring hebben in de dingen van de Heer, de uitwerking hiervan is dat zij zich meer naar Zijn Beeld hebben laten vormen en dus liefdevol, zachtmoedig en vriendelijk zijn, en in staat jongeren te onderwijzen en te bemoedigen.
Maar wie zijn de leiders van Georganiseerde Religie? Zij die gekozen zijn een leiderschapsfunctie te vervullen. Democratie mag een goed regeringsstelsel zijn, maar het Koninkrijk van God is niet, en zal nooit een democratie worden. Het politieke stelsel van de kerkelijke heerschappij is net zo corrupt als het politieke stelsel van de gewone regering. Erger nog, mensen weten hoe corrupt de wereldse regeringen zijn en toch kunnen of willen zij niet zien dat diezelfde corruptie binnen hun eigen kerken bestaat. Als je ooit bij een kerkscheuring betrokken bent geweest, zul je begrijpen waar ik het over heb. De politieke intriges en “achter-de-schermen” acties zijn niet van de lucht!
Nogmaals, dit is een generalisatie! Nietemin, ieder weldenkend mens zou moeten toegeven dat er iets mis is met een stelsel, waarbij een voorganger wel of niet tot geestelijk leider gekozen kan worden door een meerderheid van stemmen. Als God op deze manier zou werken, had Mozes geen schijn van kans gehad! Israël was dan naar Egypte teruggekeerd en zou waarschijnlijk vandaag de dag nog steeds stenen maken. Geestelijke processen en Gods heilige roeping en selectie kunnen niet worden overgelaten aan selectiecomités en stembriefjes. Nadat de discipelen de Heilige Geest ontvangen hadden, trokken zij geen lootjes meer, maar gingen bidden tot er een consensus was bereikt. De Heilige Geest gaf aan wie Hij wilde aanstellen. Er is een duidelijk verschil tussen wat de meerderheid wil en wat de Heer wil.
Het selectieproces voor diakens en kerkraadsleden staat nog verder van het Bijbelse idee van diaconie verwijderd. Steevast zijn mensen, die tot kerkelijk leiderschap worden benoemd, grote financiële ondersteuners óf zijn ze op een of andere wijze verwant met de leiding van de kerk.
In de meeste gevallen is er geen sprake van wederzijdse onderwerping, zoals de Bijbel dat opdraagt. In plaats daarvan, gaat de onderwerping maar één richting op – van onderen naar boven. Diegene die God écht kennen weten diep in hun hart dat wanneer het nodig is de aandacht op iemands zogenaamde “gezag” te vestigen, er in werkelijkheid geen echt gezag bestaat. Het ware gezag hoeft zichzelf niet te profileren en respect van anderen af te dwingen. Ik kreeg eens een brief van zo’n zogenaamd “religieus gezag”, die mij onder vuur nam voor mijn “houding en uitlatingen, die blijk gaven van een twijfelachtige loyaliteit tegenover de kerk en de aangestelde leiderschap”. Menselijk gezag voelt zich al gauw bedreigd als er zelfs maar een schijn van onafhankelijk denken lijkt te zijn, terwijl gezag van Godswege nooit haar rechten hoeft te verdedigen of overgave afdwingt. Aangezien dit gezag God ziet als het enige waarachtige Hoofd van de Kerk. Dit gezag beschouwt Gods volk niet als haar eigen bezit, zij gaat niet in de verdediging en staat er niet op dat dingen volgens eigen inzicht geschied. Zij ziet zichzelf als rentmeester en niet als eigenaar van dat wat God heeft toevertrouwd.
STEUN VOOR DE GELOOFSOVERTUIGING
Op het eerste gezicht lijkt het heel normaal dat je de geloofsovertuiging van de kerk die je bijwoont ondersteunt. Toch hebben denominaties de neiging om, wat geloofspunten betreft, van muggen enorme olifanten te maken. Natuurlijk is het zo dat allen die de Naam van Jezus belijden het eens zouden moeten zijn over de grondbeginselen van ons geloof: de val van de mens, de inspiratie van de Schriften, de Godheid van de Heer Jezus, Zijn Kruisdood en de Opstanding, enz. Maar als we naar de kerkgeschiedenis door de eeuwen heen kijken zien wij dat verdeeldheid begint zodra er nadruk gelegd wordt op een specifiek onderdeel van de geloofsbelijdenis, of op een methode, of genadeleer ten koste van al het andere.
Bij voorbeeld, zo legt bijna iedere charismatische denominatie de nadruk op de doop in de Heilige Geest en het spreken in tongen als zijnde een van hun geestelijke opdrachten. Daar is niets mis mee – natuurlijk is er niks verkeerd met het vervuld zijn met de Heilige Geest of om de geestelijke gaven onder leiding van de Heilige geest te beoefenen. Maar weer eens, hoe wij deze dingen beleven kunnen niet door een kerkbestuur worden vastgelegd. Het is een geestelijk iets dat met het geloof van het individu die ernaar streeft de Heilige Geest te gehoorzamen, verbonden is. Het is helemaal verkeerd om één onderdeel van de geloofsbelijdenis het sine qua non van het Christenzijn te maken, noch dit als een voorwaarde tot verlossing te maken, óf het als een vereiste voor gemeenschap met een of andere religieuze groepering te maken. Dit werkt sektarisme in de hand, iets dat God zegt niet alleen af te keuren, maar écht te haten.
Een goed voorbeeld hiervan onder sommige religieuze groeperingen is het geloof dat iemand die niet bij hun specifieke groep hoort en niet hun Bijbelse interpretatie onderschrijft op weg naar de hel is. Een veelvoorkomend en net zo nadelig geloof onder kerkgangers is dat een ieder die zichzelf een Christen noemt maar niet een kerk bijwoont niet gered of een afvallige zou zijn. Dus, is een sociaal acceptabele gewoonte zoals de kerkgang de facto de standaard geworden waarmee het geestelijke leven van miljoenen mensen wordt gemeten. Of, anders gezegd, iemand wordt een goed Christen beschouwd alleen op grond van hun trouw aan een menselijke instelling. Dit komt neer op verlossing door werken, een concept dat de meeste Christenen zeggen niet te onderschrijven, maar wel dikwijls doen en ook anderen opleggen.
Een ander voorbeeld is dat anders denken over wat de voorganger zegt het gevolg zou zijn van een weerspannige geest, die gebonden of uitgebannen moet worden. Of als iemand het niet eens zou zijn met een specifieke vorm van aanbidding, dit een teken zou zijn van een of andere diepgewortelde zonde die de groei van de gelovige belemmert. Of geen gehoor geven aan een oproep om naar voren te komen een duidelijk teken is dat je “geen ernst maakt met de dingen van God”. Hier is ook nog aan toe te voegen, de verwachting “dat een ieder die op het scherpst van de snede met God wandelt” automatisch mee zou doen aan de nieuwste vorm van opwekking, beweging of geestelijke leer. Al het voorgaande kan slechts worden gezien als pogingen om een zekere geestelijke zwaarte of waarde te verlenen aan de woorden van een groep of een specifieke leider terwijl er geen duidelijke Schriftuurlijke opdracht of rechtmatige reden bestaat om dit te doen.
Dit is de type druk van geloofsgenoten of het “groepsdenken” dat met een geestelijk sausje is bedekt die funest is voor allen die door hun geloofsgenoten beneden de maat (of standaard) gevonden worden. Dit ondanks het feit, dat God niet verwacht, noch verlangt, dat wij allemaal op dezelfde manier aanbidden, bidden, zingen en dienen. Mensen die niet aan de algemene verwachtingen voldoen, worden bedreigd met een of andere geestelijke consequentie waar er eigenlik geen geestelijke consequentie van toepassing is, dit is een schaamteloos misbruik van het geestelijk gezag. Er zijn vele voorbeelden, maar meestal gaat het om geld: “Als je geen tienden betaalt (c.q. niet te boek staat als een regelmatige gever) zal God jouw financiën niet zegenen.” Er bestaat geen schriftuurlijke onderbouwing voor deze waarschuwing. Een meer realistische bedreiging zou zij: “Als je geen tiende betaald kun je geen lid meer zijn en heb je geen stemrecht meer”. Dat maakt het een natuurlijk gevolg van een natuurlijk gegeven. Het is een feit, of je het eens bent met de politieke onderbouwing daarvan of niet, als je aangesloten bent bij een groep is dat een natuurlijke consequentie. De lijn wordt pas door de leiders overtreden wanneer er geestelijke gevolgen aan natuurlijke, wereldse dingen verbonden worden.
AFSTAND DOEN VAN DENOMINATIES
Wij zijn van mening dat een gelovige die op de rots Jezus Christus staat en het Lichaam heeft gezien niets anders kan doen dan eens en voor altijd denominaties de rug toekeren. De reden hiervoor is eenvoudig. Wij moeten allen die God ontvangt accepteren. Als het Leven van God in hen woont, moeten wij hen als broeders en zusters ontvangen en niet toestaan dat bijzaken beslissen of we wel of niet gemeenschap met elkaar hebben.
Het spreekt vanzelf dat hoewel wij geen steun kunnen verlenen aan een kerk of groepering die bijeen komt op sektarische basis wij wel de individuele leden kunnen ontvangen die op basis van Jezus Christus met ons om willen gaan.
Wij moeten ook de zogenaamde “onafhankelijke groepen” onder de loep nemen. Wij hebben ontdekt dat deze onafhankelijke en niet-confessionele groepen vaak nog nauwer en nog fanatieker kijken naar geloofszaken van secundair belang. Maar al te vaak is de groep gevormd rond het charisma en de invloed van één persoon (of echtpaar) en omdat er geen verantwoording afgelegd hoeft te worden bij een denominatie is er een grotere kans op geestelijke mishandeling en uitspattingen.
Jezus bouwt Zijn Kerk op het fundament van Zichzelf. Dit is de enige veilige grond waarop gebouwd of gestaan kan worden.
INSTITUTIONELE HUISKERKEN
De kreet van afgelopen jaren is de Bijbelse oproep om “Babylon” te verlaten en in verband met het Instituut Kerk wordt dit vertaald als zijnde niets meer te doen hebben met het huidige religieuze systeem. Dit verwijst naar het verschil tussen de geestelijkheid en de leken, de hiërarchie van het leiderschap met een voorganger aan het hoofd, bühnegegronde en evenementgeoriënteerde diensten en kerk bouwprojecten. Als gevolg daarvan begon de vorming van kleine informele groepen en huiskerken. Wij geloven dat dit slechts een gedeeltelijke en onvolkomen oplossing is. Wij zien Babylon niet als een politieke of institutionele staat, maar een geestelijke kwestie. Om Babylon echt te kunnen verlaten is er meer nodig dan de beslissing om voortaan in een huiskamer bij elkaar te komen of om afstand te doen van alle institutionele uiterlijkheden van Georganiseerde Religie. Velen zeggen uit Babylon te zijn vertrokken omdat zij niet meer een kerk bijwonen, maar Babylon is nog niet uit hen vertrokken. Zij hebben slechts de geraffineerde vorm van religieuze slavernij verruild voor een minder geraffineerde vorm en hebben misschien juist, in dat proces, een Institutionele Huiskerk gevormd!
Er is meer voor nodig dan het veranderen van een paar uiterlijke rituelen en het aannemen van een zogenaamd Nieuwtestamentisch patroon met uitsluiting van al het andere. Babylon verlaten houdt in, dat de houding van de gelovige verandert en er een compleet paradigma verschuiving plaatsvindt – de Heer en Zijn Kerk echt te gaan zien. Er moet meer gebeuren dan slechts reageren op de overduidelijk verkeerde dingen die door Georganiseerde Religie in de naam van God worden gedaan. Het is heel goed mogelijk om het systeem te verlaten en nog volkomen aan Babylon verbonden te zijn door kettingen van bitterheid en gefixeerd te blijven op alles wat er met het Lichaam verkeerd is.
Ook is het mogelijk dat iemand, die – wat uiterlijkheden betreft – voor een deel aan Georganiseerde Religie verbonden is, temidden van Babylon een groeiende geest heeft die overwint. Het moet ons doel zijn, de uiterlijke kenmerken van het hoe en waar mensen aanbidden, niet meer belangrijk te vinden. En de enige manier om dit te bereiken, is een allesoverheersende openbaring van Jezus Christus en van Zijn Ecclesia, het Lichaam, Zijn Kerk, te ontvangen. Als wij dit eenmaal hebben, zullen wij ook inzien dat de uiterlijkheden van Georganiseerde Religie de ware Kerk weliswaar niet kunnen helpen, maar ook niet kunnen verhinderen, aangezien Jezus Christus alle dingen aan Zichzelf onderwerpt door de Kerk. Dit sluit in: Georganiseerde Religie, Babylon, valse aanbiddingsystemen, confessionalisme, koren en dolik, schapen en bokken. Degene die in Christus blijft is deel van de Ecclesia en komt al het andere te boven. Deze aanstekelijke, onbegrensde vrijheid in Hem kan niet gebonden noch geknecht worden en is niet afhankelijk van aardse religieuze instellingen. De identiteit wordt in Christus gevonden en heeft dus geen uiterlijke ondersteuningssystemen of krukken nodig. Het aanvaardt geen valse vervangers en weerstaat onmiddellijk en zonder moeite alle pogingen om zich te binden of te knechten.
“AAN DE RIVIEREN VAN BABYLON WENEN WIJ”
Misschien zijn wij bang dat als wij eenmaal de Kerkelijkheid zijn ontsnapt, wij weer misleid kunnen worden, maar dat gebeurd niet als je eenmaal het Lichaam echt hebt gezien. Wij hoeven niet de hele tijd op wacht te staan en vrijmoedig te strijden tegen alle pogingen om ons weer in naam van God te laten knechten. Als wij Christus en Zijn Kerk gezien hebben, zullen alle pogingen om ons opnieuw te overheersen, vergaren, intimideren, manipuleren, onrechtmatig beïnvloeden of imponeren met een rustige, kalme geest weerstaan kunnen worden . Het lijkt wel vechten tegen de lucht of de zee tegenhouden. De geest van Jezebel houdt absoluut geen stand tegen de aanwezigheid van de Geest van Christus. Zo eenvoudig is het. En het is niet nodig de geest van Jezebel te kunnen onderscheiden, het is alleen nodig dat wij zelf, diep binnenin ons, Christus kennen.
Wij willen nog eens benadrukken, dat het geen kwestie van leren of weten is, maar zien! Als wij Jezus Christus gaan zien, zullen wij onmiddellijk op alles dat anti-Christus is reageren. Degenen die Hem toebehoren zullen nooit het merkteken van het beest aanvaarden. Allen die De Waarheid kennen zullen de leugen onderkennen.
Het is niet vreemd als iemand, die al jaren in Babylon zit, wel aanvoelt dat er iets mis is maar niet precies de vinger op de zere plek kan leggen. Het is pas na heel wat gewetensonderzoek, gebed, berading, slapeloze nachten en pijnlijke ondervindingen dat wij beginnen te beseffen waarom de Geest van Jezus ons aanwakkert betreffende dingen, die in de naam van Georganiseerde Religie gebeuren. Wij hoeven niet precies te begrijpen wat ons dwars zit om te kunnen beseffen dat er iets dwars zit. Tegen allen die luisteren, allen die oren hebben om te horen, Zal Hij spreken over alles wat Hem tegenzit en niet door Hem wordt goedgekeurd. God is niet zo stil als velen denken, het zijn slechts onze oren die niet op scherp staan. Maar wanneer ons gehoor weer sensitief wordt, horen wij Zijn protest wel als er iets, dat Hij niet goedvindt, in Zijn Naam gedaan wordt. Als we goed luisteren, kunnen wij ons alleen maar afkeren van de zoveelste TV evangelist, die om meer geld vraagt of van de voorganger die de schapen met minachting behandelt of van de profeet die spreekt vanuit zijn eigen verbeelding.
Als wij iedere dag tussen Georganiseerde Religie kunnen zitten en alles slikken zonder dat het ons raakt of zelfs maar een greintje onrust binnenin ons veroorzaakt, zonder gevoel in onze buik of pijn in ons hart, dan zijn we heel ver afgedwaald; onze harten zijn verhard en onze oren zijn verstopt. Wij zijn dan blinde Farizeeërs.
Wordt jij, die Christen heet, ongerust door alles dat in de Naam van Jezus wordt geroepen, beleden, gekocht en verkocht, onderwezen, geprofeteerd, gepromoveerd en gebeden? Wees dan blij, want dan ben je nog steeds in staat de Geest van Jezus te horen, die ver boven de wanklanken van Babylonische religieuze stemmen uitschreeuwt. Maar ben je in staat het van je af te schuiven of enigszins te negeren, terwijl je nog steeds vrolijk op weg bent, bedenk dan dat je misschien alleen maar in naam Christen zou kunnen zijn.
De Heer neemt dit alles niet voor lief, noch schudt Hij het van Zich af. Hoe Hij in Zijn tijd op Georganiseerde Religie reageerde was zeer uiteenlopend. Hij verjoeg de handelslieden uit de tempel met een zweep. Hij verwees naar de Farizeeërs en gebruikte hen openlijk als voorbeeld van hoe het NIET moest, soms was Hij stil of liep Hij gewoon weg. Welke reactie lijkt u het diepst te gaan? Volgens mij is het een gewichtige zaak om te zien hoe de Zoon van God stil wegloopt en de religieuze leiders van Zijn tijd negeert. Er is een tijd om te spreken en een tijd om stil te zijn en wij zien dat de Heer beiden doet. Ik moet zeggen, dat een stil verwijt van Hem en het verbergen van Zijn gezicht net zo veel ontzag en vrees in mijn hart teweegbrengt als Zijn gesproken Woord en doordringende blik. Wat een ondraaglijke en oorverdovende stilte! Wat een afkeer had Hij van schijnheiligheid! Wat een diepe afkeer moet er in Zijn heilige natuur zijn geweest! Hoe is het mogelijk dat wij niet ook die diepe verontwaardiging voelen?
DE WEG UIT BABYLON
Er is maar een correcte weg uit Babylon en dat is de weg naar Jezus Christus. Door als gevolg van pijn, bitterheid, ontevredenheid met wat er gaande is, of rebellie weg te gaan, zonder Christus te zien, begeef je jezelf in een gevaarlijke situatie. Natuurlijk kunnen pijn, bitterheid enzovoort de reden voor ons vertrek zijn, maar alleen als deze ons ook daadwerkelijk naar Christus toe drijven, zullen zij ons helpen en niet hinderen. Als de ondervinding ons naar het drijfzand van depressie en onvergevingsgezindheid leidt, gaat alle zin en waarde van de ondervinding verloren. Als, onze desillusie en wanhoop ons echter dieper in Christus brengt, vinden wij genezing in Hem en worden wij in staat gesteld genade te geven aan degenen die ons vervolgden. Dan is de ervaring waardevol; de pijn heeft een doel, zodat er iets van wordt geleerd.
Daarom zeg ik niet tegen alle Christenen om op te houden naar de kerk te gaan. Als het weggaan of blijven losstaat van het zien van Christus en Zijn Lichaam en alleen gegrond is op een waar of onwaar woord van een mens of groep, is het niet voldoende om uit Babylon te ontsnappen. Anderen kunnen ons wel uit Babylon leiden, maar zij zijn niet in staat Babylon uit ons te drijven. Dat is het werk van de Heer. Dit verklaart waarom er genoeg mensen zijn, die Georganiseerde Religie hebben verlaten, maar er geen haar beter van worden. Door de jaren heen zijn zij feitelijk koud, afstandelijk, kritisch en achterdochtig geworden. Hun wereldje is kleiner geworden, terwijl degene die Georganiseerde Religie verlaat door openbaring, in een veel grotere wereld leeft, waarin nieuwe inzichten en nieuwe mogelijkheden openbaar worden. Met een nieuw bewustzijn van het Lichaam van Christus is gemeenschap niet beperkt tot een tijd, plaats of denominatie en zijn er vele mogelijkheden tot samenzijn. Maar zonder bewustzijn van het Lichaam, is er slechts onze persoonlijke pijn en kwelling, ons door anderen aangedaan en zal ons defensie mechanisme verhoeden dat wij gemeenschap gaan zoeken, omdat wij dan bang zijn opnieuw pijn te ondervinden.
Met de bewustwording van het Lichaam hoeven wij niet meer op onze hoede te zijn voor het geval dat iemand ons weer in de naam van God aan een systeem tracht te binden. Wij hoeven dan voor niemand meer bang te zijn. Als wij Christus en Zijn Kerk gezien hebben, zullen alle pogingen om ons opnieuw te overheersen, vergaren, intimideren, manipuleren, onrechtmatig te beïnvloeden of te imponeren, kunnen worden weerstaan met een rustige, kalme geest. Het is als de lucht bevechten of de zee tegenhouden. De geest van Jezebel kan absoluut geen stand houden in de aanwezigheid van de Geest van Christus. Zo eenvoudig is het. Het wordt alleen moeilijk als wij het moeilijk maken. Het is niet nodig de geest van Jezebel te kunnen onderscheiden. Het is alleen nodig dat wij zelf, diep binnenin ons, een echte openbaring hebben van wie Jezus Christus is.
Dit kennen van Christus zal ons in staat stellen Hem ook in anderen te herkennen en ons aanmoedigen om gemeenschap met broeders en zusters van allerlei achtergronden te hebben. Wij zijn dan niet meer hyperkritisch of achterdochtig. De Zalving zal ons onderwijzen en leiden tot goede verhoudingen met anderen in het Lichaam. Wij zullen anderen niet meer veroordelen en ons beperken tot een klein huisgroepje, een kerk of denominatie. Onze basis voor gemeenschap is dan Christus en met Hem als dezelfde bron worden wij niet meer bedreigd door mensen met enigszins andere filosofieën of geloofsovertuigingen. Het Leven is aanwezig of niet. Is het er wel, dan mogen wij niet onrein verklaren wat God Rein verklaart heeft.
Al kunnen wij hartstochtelijk en overtuigend spreken over het kwaad van Georganiseerde Religie, al mogen onze argumenten kloppen, al bevestigen we de ervaringen van anderen en veranderen de mening van velen, het meest liefdevolle dat wij voor diegenen die nog gevangen zitten in Georganiseerde Religie kunnen doen, is aantonen hoe zeker wij van onze wandel met God zijn. Ook kunnen wij aantonen hoe duidelijk wij Christus en Zijn Lichaam zien, zodat wij samen met hen kunnen aanbidden, ongeacht onze ideologische verschillen en kunnen laten zien wat vrijheid in Jezus Christus is. Daarbij hopen we dat ook zij aan de hedendaagse Kerkelijkheid zullen ontsnappen. Dezelfde vrijheid van de doodsheid van de wet kunnen ervaren en op weg kunnen gaan naar de frisheid van de Heilige Geest, ver weg van de invloed van Babylon.
