Het Slopen van het Religieuze Apparaat

door Chip Brogden
(Vertaald door Bibi Godschalk)
Machines worden gebruikt om lopendebandwerk of moeilijk werk sneller en efficiënter te doen. Hierdoor krijgen mensen tijd om behalve hun werk ook andere dingen te kunnen doen.
Er was eens een groep mensen, die vond dat er een machine nodig was om iets, dat moeilijk en zwaar was, gemakkelijker te maken. Ze staken de koppen bij elkaar en ontwierpen een handige machine “religie” genoemd.
Deze Religie Machine zou het leven voor iedereen een stuk gemakkelijker maken. Met deze machine zou het niet meer nodig zijn tijd te verdoen met het zoeken naar een persoonlijke relatie met een echte God, die van mensen houdt. De machine zou dit complexe proces omzetten in een eenvoudig driestappenplan, dat door iedereen zou kunnen worden gevolgd. God zou tot een gezichtsloze, onpersoonlijke ideologie van goede werken worden omgezet. Het resultaat: een massa productie van religieuze, “spirituele’ mensen die allemaal hetzelfde spraken, dachten, handelden en geloofden.
Een lange tijd ging het goed. De Religie Machine werkte precies zoals het moest. Er werden kerken gebouwd, bewegingen op gang gezet, kruistochten gevoerd en programma’s gestart. De ontwerpers waren zeer tevreden met hun efficiënte machine.
Toch weet iedereen, dat machines veel onderhoud nodig hebben. Onderdelen moeten worden vervangen. Bovendien wilden de mensen ook, dat de Religie Machine steeds groter, beter en sneller zou worden! Hierin werd onderzoek gedaan en ontwikkelingskosten werden beraamd. Grondstoffen en opslagruimte waren benodigd. De Religie Machine had opgeleide mensen nodig om haar te bedienen en ook opgeleide mensen om de mensen, die haar bedienden te overzien enz.
Met al die verbeteringen en aanpassingen aan het oorspronkelijke model werd de Religie Machine zo groot dat er onderdak voor moest komen. Nu kwamen er ook nog kosten bij voor onroerend goed, voor gespecialiseerd randapparatuur, stroom en water, meer werkers, meer management, meer onderdelen, meer verbeteringen, onderhoud, speciale scholen om de werkers op te leiden en nog veel meer onvoorziene kosten om de Machine aan de gang te houden.
Niemand wist precies hoe groot de Religie Machine uiteindelijk worden zou. De uitvinders hadden nooit kunnen dromen, dat hun kleine uitvinding uiteindelijk een goedlopende ‘business’ zou worden, maar dat werd het wel. Hele gezinnen verhuisden om in de buurt van de Machine te kunnen wonen en werken. Daar was geld te verdienen, een kans om vooruit te komen in het leven, de gelegenheid om te settelen en hun kinderen een toekomst te bieden. De Machine bevorderde de plaatselijke economie, want zij leverde banen en goederen op. Iedereen had er belang bij om de Religie Machine in stand te houden.
De mensen waren zeer ingenomen met hun werk. Als je met hun op stap ging, konden ze je met trots hun vele dure gebouwen, scholen, seminaries en hulpposten laten zien. “Dat hebben wij helpen opzetten” zeiden ze dan. “Wat zijn we dankbaar dat de Religie Machine er is! Hoe zouden we ooit zonder dit kunnen leven?”
Maar er zit een andere kant aan dit verhaal. Ach, het werk was eenvoudig genoeg. “Doe precies wat er gezegd wordt. Druk op dat knopje. Trek aan dat touwtje.” De productie moest doorgaan, de machine moest blijven lopen. Maar de mensen werden zwaar belast om de Machine draaiend te houden. Ze werden uiteindelijk slechts een radertje in het geheel. Zij konden niet meer zelfstandig denken en deden alleen nog maar, wat de voormannen hun opdroegen. Dag in, dag uit gingen zij doodmoe naar huis (zondags was hun drukste dag). Meer en meer werkten ze voor het apparaat en hun gezin leed eronder. Zelfs als ze thuis waren, dachten ze nog aan hun werk. Productie ging voor; onder alle omstandigheden moet de machine draaiend gehouden worden; doe meer met minder.
Er gebeurden ongelukken tijdens het werk. Het was er warm, vuil en rumoerig. De Machine maakte zo veel lawaai, dat de werkers allemaal aan gehoorsproblemen gingen lijden. De verlichting was zo slecht, dat de mensen spleetoogjes kregen en geen helder licht meer verdragen konden. Maar toch was de vaste, wekelijkse beloning meer waard dan de neveneffecten. En dus ging het werk gestaag door.
Waar anders zouden ze naartoe kunnen gaan? Wat zouden ze anders kunnen doen? Er waren immers financiële verplichtingen aangegaan: huizen gekocht, auto’s gefinancierd en goederen verhandeld. Als de Machine niet meer zou werken en er geen loon meer uitbetaald zou worden, zouden de werkers en de gemeenschap failliet gaan. En zo ging het maar door en door en door…
Zo nu en dan kreeg iemand een verhoging. Sommigen leefden lang genoeg om met pensioen te gaan, maar velen stierven jong aan stress of kregen een ongeluk en werden vervolgens ongeschikt verklaard. Maar ondanks dat bleef de Machine maar voortrazen.
Toen gebeurde er iets onverwachts!
De Religie Machine ging over op mensontwikkelde brandstof om te blijven draaien.
Toen raakte de olie op. De machine kwam tot stilstand.
De werkers waren buiten zichzelf van angst. Geen brandstof meer? Wat zou er nu met de Machine gebeuren? Hoe zat het met hun baan? Hoe kwam er nu geld in het laatje? Wie zou hun gezin verzorgen?
Wat van natuurlijke olie?” vroeg iemand. Nee, dat werkt toch niet. Ze probeerden dat al jaren geleden. De Religie Machine kan niet op echte olie draaien. De opzichters waren ten einde raad. Hoe konden ze de Machine weer aan de praat krijgen?
Er zat maar één ding op.
De deuren gingen dicht en de poorten op slot. Gewapende bewakers brachten de werkers bij elkaar en lieten hun een lange rij naar de stookkamer vormen, de plaats waar een laaiend vuur de Religie Machine aan de gang hield.
Een voor een werden ze in de brandstoftank gegooid. De Religie Machine vonkte en sputterde weer tot leven.
“Meer mensen! We hebben nog meer mensen nodig!” Als lammeren naar het slachtveld werden de blinde, dove en stomme werkers over de rand geduwd om als brandstof voor de Machine te worden gebruikt. Toen waren hun vrouwen, kinderen, broers, zusters enz. aan de beurt. Allemaal werden ze schreeuwend in de Machine geworpen. Hun huizen, auto’s, rijkdom en bezit werd afgenomen en in de Machine geworpen om hem aan de gang te houden.
Ten slotte was alles dat gebruikt kon worden op. Het zou nooit genoeg zijn. Alles voor niets geweest. De Religie Machine kreunde en kwam tot stilstand.Niemand kon hem aan de gang krijgen. De opzichters trokken door het land om nieuwe werkers te werven, maar de mensen hoorden wat er gebeurd was en gingen niet meer mee.
Vandaag de dag zijn die opzichters allang dood. De mensen hebben de Religie Machine afgebroken en de onderdelen wijd en zijd door het land verspreid. Die Machine zou nooit meer worden opgebouwd.
Het probleem met de Religie Machine was dat hij begon als een slimme uitvinding om de mens te helpen, maar uiteindelijk deed hij meer kwaad dan goed. De Machine was voor de mens gemaakt, maar al gauw ging de mens voor de Machine leven en werd hij er afhankelijk van.
Later ontstond er weer eens een groep mensen die vond dat er een machine nodig was om iets te doen dat moeilijk en zwaar was. De mens had meer vrije tijd nodig. Deze mensen waren nog slimmer en technologisch meer bekwaam, hadden ook meer geld dan de eerste groep Ze staken hun koppen bij elkaar en ontwierpen een handige machine die “Amerikaanse Christelijkheid” heette….

Related posts:

Learning Contentment The Crisis of a Christless Christianity The Remnant Principle (Part 5) Family, Fellowship, and Leadership The Priests of the Lord (Part 1) A Religion of Fear