Omgaan Met Moeilijkheden

door Chip Brogden
(Vertaald door Bibi Godschalk)
“Ze trokken door tot Frygië en de landstreek Galatië, omdat ze door de Heilige Geest werden verhinderd Gods woord tot in Azië te verkondigen. Toen ze bij de grens van Mysië kwamen, wilde ze doorreizen naar Bitynië, maar dat stond de geest van Jezus hun niet toe. Daarom trokken ze door Mysië tot ze de kust bereikten en in Troas aankwamen. Daar kreeg Paulus ‘s nachts een visioen, waarin een man uit Macedonië hem toeriep: ‘Steek over naar Macedonië en kom ons te hulp!’ Toen Paulus dit visioen had gezien, wilden we meteen naar Macedonië vertrekken, omdat we eruit opmaakten dat God ons geroepen had om aan de mensen daar het evangelie te verkondigen” (Handel 16:6-10).
“We stonden ook meer dan eens op het punt naar u toe te komen – ik Paulus, niet in de laatste plaats – , maar satan heeft ons belet” (I Tessalonicenzen 2:18).
Paulus had een opmerkelijk geestelijk onderscheidingsvermogen. Dit is niet de gave van onderscheiden tussen wat wel en niet van de Geest is, zoals in I Korintiërs 12 genoemd wordt. Dit onderscheidingsvermogen is een vaardigheid die ontwikkeld kan worden. Geestelijk onderscheidingsvermogen heeft met geestelijke volwassenheid te maken en het gebeurt alleen dan als onze zintuigen na een tijd van oefening ervaring hebben opgedaan en wij het verschil hebben leren kennen tussen de hand van de Heer en het werk van de vijand (zie Hebreeën 5:14).
Toen Paulus bij voorbeeld Azië wilde binnengaan, werd er gezegd dat de Geest hem verhinderde. Ze trachtten dus een ander gebied in te gaan, maar opnieuw werden zij door de Geest verhinderd om dit te doen. Toen was er een droom waarin een man hun riep, “Steek over naar Macedonië en kom ons te hulp.” Ze vertrokken onmiddellijk omdat ze eruit opmaakten dat de Geest hun geroepen had. Maar toen Paulus meer dan eens geprobeerd had naar Tessalonië te gaan, zei hij, “Satan (niet de Heilige Geest) heeft ons belet.” Dit is echt opmerkelijk.
We zouden het verschil moeten kunnen zien tussen wanneer het de Heer is die ons verhoedt en het beletten van de duivel. Sommige Christenen gooien alles over één boeg en gaan met alles op dezelfde manier om. Hun redenering is dat als God hen ergens wil hebben, Hij alles op die manier voor hen zal uitwerken. Ze denken dat als het de wil van God is, dat alles dan automatisch en zonder enige moeite gebeuren zal. De Schrift en de ervaringen van talloze heiligen laten ons echter zien dat dat niet het geval is.
We zouden niet moeten verwachten dat alles altijd precies volgens plan verloopt, zelfs wanneer wij echt volgens de wil van God leven en vooral, wanneer wij trachten dátgene te doen waartoe we ons geleid voelen. Soms lijkt het wel of alles zich tegen ons verzet. De auto begeeft het, mensen worden ziek, er zijn misverstanden, ondernemingen gaan ten onder; allerlei dingen gaan verkeerd. We willen de duivel niet de eer geven en hem alles in de schoenen schuiven, maar we willen wel onderscheiden wanneer het echt het werk van de boze is, zodat we hem uit de weg kunnen ruimen. We moeten ons onderscheidingsvermogen en onze wijsheid beoefenen om het verschil te zien tussen de hand van de Heer, het werk van de vijand, en de natuurlijke omgeving. Anders lijden we onnodig.
Ik bereidde me eens voor om ergens te gaan spreken, toen er in de voorafgaande dagen de vreemdste dingen gingen gebeuren. Een serie kleine problemen en irritaties begonnen zich op te stapelen. Ik moest op zondag spreken. Zaterdag nacht kreeg ik last van mijn buik en kon niet slapen. Elke keer als ik net in slaap viel, kwam mijn dochter mij vertellen dat zij niet kon slapen. Dit ging zo een uur lang door tot ik weer moest opstaan om naar het toilet te gaan. Toen was ik goed geïrriteerd.
Plotseling besefte ik dat hier iets ongewoons aan de gang was. Ik fluisterde, “De Heer bestraft jou, satan. Je bent ontmaskerd. Ik heb geen tijd voor deze onzin. Nu ga ik terug naar bed.” Mijn buikproblemen waren over en iedereen viel onmiddellijk in slaap. De volgende dag sprak ik twee keer en vond het niet moeilijk om te delen wat de Heer op mijn hart had gelegd en ik kon de heiligen bemoedigen. De vijand heeft deze tactiek nooit meer bij mij gebruikt omdat ik hem op dit gebied heb overwonnen. Hij is gedwongen mij op meer subtiele wijze tegen te werken. Hij heeft schijnbaar besloten dat het eenvoudiger is mij in de groep, waar ik spreek dwars te zitten dan mij rechtstreeks te confronteren. Ik moet toegeven, hij houdt wel vol. Zijn boze plannen kunnen ons dwarszitten en doen dat ook van tijd tot tijd, vooral wanneer hij ons tegenwerkt door middel van andere mensen. Zelfs de apostel Paulus werd soms gehinderd en wij allen kunnen verwachten, dat er tegenstand komt als wij in de Geest een standpunt innemen en voor de Heer getuigen.
Ik vertel dit om te laten zien dat, wanneer er tegenstand komt, het niet nodig is een lang gesprek met de duivel aan te gaan, de demonen bij naam te noemen, te stampen, te schreeuwen, in een kring te marcheren of opgewonden te raken. Als iets van de duivel is, kunnen we het gewoon weerstaan en het zal van ons vlieden. Doet het dat niet, dan is het misschien helemaal niet van de duivel. Als ik me die avond te buiten had gegaan aan bier en pizza, zou het dwaas zijn geweest om te denken, dat ik de duivel kon bestraffen om zodoende mijn buikpijn weg te toveren.
Als de bron van ons probleem puur satanisch is, moeten we de vijand wegsturen om te verhoeden, dat we nodeloos lijden. Zo niet, dan zullen we moeten bidden en vertrouwen, dat de Wil van God in de situatie gedaan wordt. Als de bron puur menselijk is, zullen we het geduldig moeten aanvaarden en afstand nemen van de situatie, want het is niet mogelijk de wil van anderen te manipuleren. Is het een kwestie van oogsten wat we gezaaid hebben, zit er niets anders op dan berouw te hebben en ervoor te zorgen dat we diezelfde fouten in de toekomst niet weer maken. Is het echter puur vanuit de Heer, dan moeten wij ons aan Zijn handelen onderwerpen en beseffen, dat we niet het hele plaatje kunnen zien; dat Hij dat wel kan en weet wat het beste voor ons is.
Het is waarschijnlijk zo dat ons probleem uit een combinatie van verschillende dingen voortkomt. Bevinden we onszelf in ongewenste of tegenstrijdige omstandigheden, laten we dan stil worden en op de Heer wachten, voordat we allerlei conclusies trekken en oordelen over wat er aan de hand is.
Stel dat je pech met je auto hebt. Deze situatie wordt vaak volgens onze eigen natuurlijke inzichten uitgelegd. Neigen we naar geestelijke oorlogvoering, dan beginnen we onmiddellijk de duivel te bestraffen omdat we denken, dat hij de oorzaak van de auto problemen is. Of we denken misschien dat God ons hiermee zegt dat we deze rit niet moeten maken. Misschien denken we, dat ons onderweg iets ergs zal overkomen, waar God ons voor wil behoeden. In dat geval danken we God voor de pech. Maar als we de zaak praktisch zouden bekijken en de kap opentrekken, zien we misschien dat de motor oververhit is. We vullen dan de radiator op en rijden verder alsof er niets is gebeurd. Maar welke houding is nu correct? Hoe kunnen we het verschil weten tussen de Geest Die ons weerhoudt, de duivel die ons belet en de natuurlijke gang van zaken? Is het een van de bovengenoemde, alledrie of geen van drieën?
Begrijp je waar ik het over heb? Hoe bidden we met zo veel keuzes? Het ergste dat we kunnen doen, is onze schouders ophalen en zeggen, “Zo is het leven nu eenmaal,” en voort blijven sloffen. We zouden niets zomaar moeten aannemen. We zouden ons moeten afvragen wat de bedoeling van deze situaties is. De makkelijkste weg is passief aanvaarden wat er gebeurt en denken, dat dit een teken van geloof en grote geestelijke volwassenheid is. Nee, dat is een teken van grote geestelijke luiheid. We kunnen ons niet veroorloven om apathisch te zijn en alles wat er gebeurt te accepteren, want vele heiligen lijden nodeloos omdat ze geen kennis bezitten. Ze zijn niet in staat de tijden, seizoenen en omstandigheden te onderscheiden, waar de Heer hun in heeft geplaatst. Uiteindelijk aanvaarden ze dat, wat ze zouden moeten weerstaan en weerstaan ze dat, wat ze zouden moeten aanvaarden. Ze binden wat ze zouden moeten lossen en lossen wat ze zouden moeten binden. Ze bestraffen gevallen, waar ze berouw over zouden moeten hebben en hebben berouw over wat ze zouden moeten bestraffen. Zo zou het niet moeten zijn.
We moeten waken en bidden. We moeten nuchter en alert blijven in wat we doormaken, zodat we op de goede wijze kunnen reageren. Misschien ondervinden we tegenwind omdat we op de verkeerde koers varen. We moeten een gebedshouding aanleren die in feite zegt, “Heer, vergeef ons als wij tegen U gezondigd hebben. Als we een natuurlijke wet overtreden hebben, laat ons dan zien welke, opdat we het goed kunnen maken. Is dit echter van Uw hand, dan aanvaarden wij dit, want alles wat U doet is goed. Wij onderwerpen ons aan alles wat U met ons doet. Niettemin weerstaan wij krachtig alles wat met de vijand verband houdt.” Op deze wijze binden wij ons niet aan één interpretatie van het gebeuren. We zijn bereid ons te onderwerpen aan wat de Heer in onze omstandigheden doen wil, maar we blijven ook de vijand standvastig weerstaan. Deze manier van bidden sluit alle sluipwegen af en behaagt God. Het maakt ons nederig tegenover Hem, maar krachtig tegenover de vijand. Maar pas op dat we dit niet als een of andere methode of spreuk naar God gaan brengen. Onze hartsgesteldheid moet hierin groeien.
Denk nooit dat je alles moet weten voordat je gaat bidden. In feite zouden we meer moeten bidden als we minder weten. Zij die om antwoorden vragen zullen ze ontvangen; zij die verlangen te begrijpen zullen dat begrip vinden; zij die lang genoeg aan de deur kloppen zullen uiteindelijk een opening vinden. We zouden zonder op te houden moeten bidden en onze ogen open moeten houden voor de verandering van omstandigheden. Waak en bid; bid en waak. Naarmate onze omstandigheden veranderen, ontvangen we licht en wordt ons bidden effectiever, zodat we op één lijn met het denken van de Heer komen te staan. Dan ontvangen we duidelijkheid.
Maar ik moet je waarschuwen om niet te proberen je omgeving te interpreteren zoals een tovenaar dit doet met een kristallen bal. We moeten waken, bidden en ons oog op de Heer houden voor aanwijzingen. We kunnen niet gefixeerd raken op een methode of interpretatie waardoor we ten alle tijden weten wat we moeten doen, want de duivel kan gemakkelijk deze dingen vervalsen en ons op het verkeerde spoor brengen. Hoewel de Geest van Jezus deze keer Paulus ervan weerhield Azië binnen te gaan, zien we dat hij dit op een later stadium wel mocht doen. Uiteindelijk bracht hij het evangelie door de hele streek en legde het fundament voor die geweldige gemeenschap van gelovigen in Efeze. Een “nee” van God vandaag is morgen misschien Gods “ja”. “Niet nu” betekent niet “nooit”. Seizoenen, tijden en omstandigheden veranderen en als we kinderen van de Geest zijn, moeten we ten alle tijden klaar staan om te kunnen gaan waar de Wind ons brengt.
Onze natuurlijke neiging is om te verwachten dat God altijd op dezelfde wijze met ons spreekt en ons leidt. Deze natuurlijke neiging moeten we vermijden. Zo kreeg Paulus een visioen om naar Macedonië te gaan, en dus ging hij. Misschien geeft God ons ook een droom; maar misschien ook niet. Als wij geloven dat God ons alleen door dromen leidt, kan de vijand dit tot zijn eigen voordeel gebruiken. Op zondag krijgen we een droom die zegt, “Kom naar Efeze en help ons.” Op maandag dromen we, “Kom naar Rome en help ons.” Op dinsdag, “Kom naar Jeruzalem en help ons.” En ga zo maar door. We rennen overal naar toe en volgen stemmen, dromen, visioenen en woorden. Dat is nu precies het verwarrende werk van de vijand en we moeten ons van zijn listen bewust zijn.
Als we geduldig op de Heer wachten, zal Hij ons Zijn Wil bekend maken. Bijna alle fouten kunnen worden hersteld behalve die van veronderstelling en onbezonnenheid. Het vlees heeft altijd haast. Probeer dus het “haast hebben en impulsief zijn” te zien als “vanuit het vlees handelen”. Van de duizend keren dat we dingen vanuit veronderstelling gedaan hebben, zijn er negenhonderd en negenennegentig vanuit het vlees gedaan. Wij willen onmiddellijke geruststelling, onmiddellijke antwoorden, onmiddellijke resultaten, maar God wil dat we kalm aan doen, rustig blijven, stil zijn en weten dat Hij God is. Hij wil dat wij Zijn Gedachten begrijpen, wachten op Zijn Geest en met Zijn Wegen bekend raken. Aangezien we in deze wereld altijd wel moeilijkheden hebben, kunnen we beter het allerbeste maken van iedere situatie waarin we ons bevinden. Begin alle verleidingen, testen en moeilijkheden te zien als gelegenheden om te groeien, volwassen te worden en te leren leven als een Overwinnaar. Dan wordt dat probleem jouw beste gelegenheid om God te leren kennen – want de diepte van jouw lijden is de maatstaf van de diepte van jouw openbaring.

Related posts:

Learning Contentment Make A Fresh Start With God The Abundant Life 5 Critical Needs for Christians “Outside the Camp”