Terug Naar Het Kruis

door Chip Brogden
(Vertaald door Bibi Godschalk)
“Ik had besloten u geen andere kennis te brengen dan die over Jezus Christus – de gekruisigde.” I Korintiërs 2:2
Hoewel Paulus over redelijk wat kennis beschikte en de Korintiërs veel kon vertellen en leren, was hij vastbesloten om maar één onderwerp: Jezus Christus en Hem gekruisigd te prediken.
We moeten dwaas worden om wijs te kunnen zijn.
We moeten alles verliezen om alles terug te kunnen winnen.
We moeten zwak worden om krachtig te zijn.
We moeten sterven om te kunnen leven.
Deze dingen die Jezus leerde, kunnen we opzeggen en ook proberen Hem als ons Voorbeeld na te leven; we kunnen ons best doen om de smalle Weg te bewandelen en zelfs vele goede dingen in Zijn Naam te doen. Maar los van het Kruis zijn al deze dingen hout, stro en stoppel. Zodra de tegenstander ons confronteert, lukt het ons niet meer. We kunnen misschien wel geduldig lijken, maar er komt een dag dat ons geduld op is. We kunnen zachtmoedig lijken, maar er komt een dag dat onze harde hartsgesteldheid zichtbaar wordt. We kunnen nederig lijken, maar er komt een dag dat onze hoogmoed de kop op steekt en ons ten val brengt. Misschien zijn we in staat de letter van de wet te handhaven en lijken we, van buiten af gezien, heel oprecht maar wanneer we alleen zijn en de geheimen van ons hart doorzien, ontdekken we dat de beker van binnen vol onreinheid zit.
Door ons naar het Kruis te roepen, vraagt God ons om ons leven af te leggen en de Wijsheid van de dood, de begrafenis, de opstanding en de opname naar de hemel te omarmen, en beginnen te leven als zonen en dochters van het Koninkrijk van God. Zonder het Kruis kunnen we niet het Koninkrijk binnengaan, noch in de Geest leven, hoezeer we er ook naar verlangen. Zonder het Kruis zijn we niet in staat de andere wang toe te keren, de extra mijl te gaan, onze vijanden lief te hebben, te bidden voor hen die ons vervolgen. Zonder het Kruis weten we niet wat het is om onszelf over te geven aan de wil van God, het lijden te aanvaarden en onszelf aan Hem alleen over te geven
Buiten het Kruis om, weten we niet wat Opstanding is.
Religie wil de mens reformeren; het Kruis wil hem kruisigen. Religie kan er in falen het gewenste resultaat te bereiken, maar het Kruis faalt er nooit in . De mensheid zal moraliteit, deugden en spiritualiteit aanhangen, zelf religieuze werken doen en goede daden verrichten, alles om maar de dood aan het Kruis te ontlopen. Maar er zijn geen wonden, geen littekens en er is geen bewijs dat er ooit gestorven en door God tot leven geroepen werd. Óf de mens is nog nooit gestorven, óf hij is gestorven en tot leven gewekt. Je kunt een opstanding onmogelijk nabootsen.
Het Kruis is dé manier waarop God ons reduceert tot Christus, opdat we in nieuw leven mogen opstaan. Wat we ons hele leven lang zelf geprobeerd hebben, bereikt God eenvoudig door middel van het Kruis. Misschien proberen we dikwijls een kortere weg te nemen om zodoende het onvermijdelijke te voorkomen, maar de dag dat we gewillig het Kruis aanvaarden, ontdekken we dat alles voor ons al gedaan is. In feite is het onmogelijk de dood aan het kruis zelf te bewerkstelligen; het is geen zelfdoding. Wij kunnen ons zelf niet kruisigen. Het instrument van onze dood wordt voor ons gekozen, alsook de uitvoering en tijdsduur ervan; hoe lang de executie duren zal – het wordt allemaal beheerd door een Ander. Wij kunnen er niets aan bijdragen,; we kunnen ons alleen overgeven aan de Ongeziene Hand en onszelf helemaal op Hem werpen. ( en helemaal op Hem vertrouwen.)??
Als we Jezus echt willen volgen, moeten we dagelijks ons Kruis opnemen, onszelf verloochenen en Hem volgen (Lucas 9:23).
Het Kruis Is Wijsheid Door Dwaasheid
“De boodschap van het Kruis is dwaasheid voor wie verloren gaan (I Korintiërs1: 18a).” Er is een wijsheid die van boven komt. Deze wijsheid staat haaks op de aardse wijsheid. In de ogen van God zijn onze gedachten, redeneringen, argumenten, rationalisering en meningen waardeloos. Ons wordt opgedragen het denken van Christus te hebben en de Wijsheid te zoeken die van God komt.
Menselijk gesproken was het Kruis totaal onzinnig. Als we God alleen met ons denken benaderen, zullen we Hem nooit echt leren kennen. Als we het Kruis bestuderen om er een nieuwe leer of doctrine van te maken, zal het geen enkele indruk op ons maken. We zouden de betreffende Bijbelverzen uit ons hoofd kunnen leren, zelfs anderen onderrichten over wat we geleerd hebben en toch nooit de werkelijkheid ervan ervaren. Hoe gemakkelijk en vrijmoedig praten we niet over het ‘aan jezelf sterven’, het Kruis opnemen en het gekruisigde leven aannemen. Maar kennis zonder ondervinding bestaat niet. In feite is het zo dat kennis zonder ervaring ons misleidt in ons denken, dat we iets beleven, alleen al om dat we vanuit ons verstand enkele feiten kunnen opnoemen die – geestelijk gezien – niets betekenen.
We moeten God vragen al onze vooropgestelde opvattingen en meningen weg te nemen en ons in plaats daarvan te vullen met Zijn Denken. Het is nodig onze eigen wijsheid los te laten en Zijn Wijsheid te ontvangen. Hij ziet de dingen volgens Zijn Wijsheid. Hoe wij ze zien is niet van belang; ze zullen ons misleiden. Zijn Wegen en Zijn Gedachten zijn hoger dan onze wegen en ons denken. Het Kruis is het middel waarmee God het aardse denken en de vleselijke gedachten vernietigt. Het Kruis is dus wijsheid door middel van dwaasheid.
Het Kruis Is Winnen Door Te Verliezen
Wij denken meestal dat we moeten toevoegen aan wat we al hebben om zo meer te verkrijgen. De Wijsheid van God leert ons dat als we iets willen winnen, we eerst moeten verliezen. Denk aan een kind dat weigert zijn oude gebroken speelgoed af te staan zodat hij iets nieuws van zijn vader ontvangen kan. In zijn belevenis verliest hij iets, maar door los te laten, door in te geven, wint hij iets.
Net als kinderen zijn wij koppig en weigeren wij onze geestelijke bezittingen af te staan. Als een verzameling oud gebroken speelgoed klampen wij ons eraan vast. We verzamelen leringen, ervaringen en goede daden en leveren die als een bewijs dat we geestelijk heel wat bezitten. Totdat we bereid zijn onze “rijkdom” op te geven, zullen we nooit in staat zijn de ware Rijkdom van Christus in ons te ontvangen. Het Kruis demonstreert dat we niet winnen als we trachten meer te krijgen, maar dat we moeten verliezen om te kunnen winnen. We kunnen niet van God ontvangen totdat we hebben geleerd aan God over te geven. Het gaat hier om de geest die uitroept: “Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede” en “Vader, in Uw Hand geef ik mijn geest.”
Deze woorden zijn gemakkelijk gezegd, maar we kunnen ze niet naar waarde schatten of beleven totdat we Gethsemene en Golgotha ervaringen hebben doorgemaakt. Tot die tijd herhalen we slechts wat woorden, maar we weten niet wat het betekent onszelf aan God over te geven, Hem helemaal toegewijd en aan Hem onderworpen te zijn. Het Kruis helpt ons om te ontvangen door ons te dwingen eerst alles in te leveren. Daarom winnen we het Kruis door te verliezen.
Het Kruis Is Kracht Door Zwakheid
“Wat in de ogen van de wereld dwaas is, heeft God uitgekozen om de wijzen te beschamen (I Korintiërs 1:27b).”
Volgens onze eigen manier van denken zijn kracht en zwakheid tegenpolen van elkaar. Om macht te kunnen hebben, zouden we van zwakte ontslagen moeten worden. De Wijsheid van God leert ons iets anders. Deze Wijsheid leert ons dat de zwakke dingen gekozen zijn om de krachtige dingen te overwinnen, en dat echte kracht samenwerkt met zwakheid.
De bedoeling van het Kruis is pijnigen, zwak maken, en langzaam doden. Het is het ultieme beeld van zwakheid. Het slachtoffer wordt uitgekleed en aan het hout genageld door de handen en voeten heen. Het gewicht van het lichaam wordt door de benen opgevangen totdat ze te moe zijn om staande te blijven. Wanneer de benen het opgeven, wordt het hele gewicht door de uitgestrekte armen gedragen (om dit proces te bespoedigen worden de benen soms gebroken). De borstkas wordt nu door de stress langzaam uit elkaar getrokken en naarmate de longen het begeven sterft het hulpeloze slachtoffer geleidelijk door gebrek aan adem.
Iemand die gekruisigd wordt, kan zich nauwelijks bewegen of iets doen. Wanneer de spijkers eenmaal op hun plaats zitten, kunnen ze onmogelijk verwijderd worden. Je kunt niets bij je hebben en er blijft niets van je over. Je kunt je dood niet bespoedigen of verijdelen. De schaamte van je naaktheid is voor iedereen zichtbaar. Afgezien van het fysieke lijden wordt je ziel ontdaan van alle waardigheid en trots. Er is geen ontsnapping mogelijk.
God verlangt ernaar jou kracht te geven, maar die kracht komt alleen in zwakheid. Enige kracht die niet door zwakheid verkregen wordt is onrechtmatige kracht, ongeacht hoe geestelijk deze eruit ziet. Rechtmatige kracht wordt alleen gegeven aan hen die zwak zijn geworden. Kracht wordt uit zwakheid geboren. Velen schijnen een zekere “kracht” uit te stralen, maar er is geen overeenkomstige zwakheid. Als gevolg geeft kracht hun de gelegenheid hoogmoedig te zijn. Om dit te voorkomen heeft God beslist dat allen die Zijn kracht willen hebben, eerst zwak en afhankelijk moeten worden – dit noemen we “gebrokenheid”. Het doel van alle zwakheid en lijden is om de weg naar Zijn Kracht vrij te maken. Het instrument dat God gebruikt om ons zwak te maken is het Kruis. Daarom is het Kruis kracht door zwakheid.
Het Kruis Is Leven Door Te Sterven
“Met Christus ben ik gekruisigd: ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij (Galaten 2: 20a).”
Er kan geen Opstandingsleven zijn zonder een Kruisdood. Om te kunnen leven denken wij natuurlijk dat wij er alles aan moeten doen om de dood te vermijden. Toch leert de Wijsheid van God ons dat het Leven gevonden wordt door de Dood te omarmen – dat wil zeggen, als we sterven aan onszelf, worden we tot leven in Christus opgewekt.
Het principe van de dood is steeds aan het werk in ons. Zodra we geboren worden, beginnen we te verouderen en te sterven. Voor hen die in Christus zijn is de fysieke dood niet het einde, maar het begin. Zo ook is een door God bepaalde dood aan het Kruis niet het einde, maar het begin. Het Kruis bewerkt de dood in ons, opdat de Geest het Leven in ons kan bewerkstelligen. Het Kruis doodt wat er in ons gedood moet worden, terwijl de Geest Leven geeft aan wat er gedood is. Het Kruis verslaat en breekt af, maar de Geest bouwt op wat er vernietigd is. Alleen zij die echt de Dood hebben meegemaakt, kunnen anderen met het Leven dienen en spreken tot hen die dood zijn.
Als wij niet hebben geleerd om dagelijks te sterven, zullen wij ook niet dagelijks het leven van God ervaren. Ik ben dood, daarom leef ik; ik ben gekruisigd, toch leef ik. Aan de ene kant ben ik bijna dodelijk verzwakt en volkomen machteloos; aan de andere kant leef ik door de kracht van God en word ik met macht versterkt door Zijn Geest die in mij woont. Het ogenblik dat ik echter niet meer die dood ervaar, leef ik niet meer, want het Kruis is leven door te sterven.
Het Doel Van Gods Handelen
“Waarachtig, ik verzeker je: toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt (Johannes 21:18).”
Hoewel onze hartsgesteldheid moet zijn als die van een kind, verlangt God dat wij volwassen mannen en vrouwen zijn. Hij verlangt ernaar dat wij geestelijk groeien. Om dit in ons te bewerkstelligen, laat Hij ons veel onaangename omstandigheden en beproevingen doormaken.
Als we de Heer nog niet zo lang kennen, doen we wat we zelf willen. We vinden het fijn de Heer te dienen zoals we zelf denken dat het goed is, en alles is gemakkelijk en leuk. We leven een leven vol gevoelens en sensatie. Gevoelens beïnvloeden ons heel gauw. Als we ons goed voelen, vinden we het fijn offers te brengen en onszelf in alles dienstbaar te maken. Maar zodra onze omstandigheden ons verdrietig of teleurgesteld maken, voelen we ons in de steek gelaten. Dan verwachten we dat de Heer naar ons uitreikt en ons als kleine schaapjes weer nar Zich toe trekt. Dan voelen we ons weer goed en gaan we weer heel enthousiast door met Hem te dienen. Zo gaat het met hen: ze doen hun eigen gordel om en gaan waarheen ze willen.
Maar als we wat ouder zijn in de Heer, begint het leven door geloof. Dan strekken wij onze handen uit in overgave en laten toe, dat die Ander ons kleedt en brengt waar we niet naartoe willen. We trekken niet langer onze eigen kleren aan om onze eigen weg te volgen. We lopen niet meer zelf maar worden ergens naartoe gebracht. We mogen niet meer aan onze eigen wensen toegeven. We mogen niet meer naar onze eigen wil handelen als die tegen de Wil van God ingaat. In tegendeel, we hebben ons uiteindelijk overgeleverd aan Gods handelingen. We beseffen eindelijk dat we tot nu toe vol van onszelf zijn geweest, dat we meer woorden hebben gesproken dan de woorden die God ons gaf en dat we meer dingen hebben gedaan dan de dingen die God ons vroeg te doen. Ook zien we hoe vaak we in specifieke omstandigheden niet hebben gesproken, noch gehandeld, gewoon omdat we meer liefde voor onszelf hadden dan voor God.
De verandering van een leven van gevoelens naar een leven van geloof, een leven dat je zelf in de hand hebt naar een door de Geest geleid leven, gaat niet over één nacht ijs. Wat is het verschil tussen de ervaringen van de jongeren en de ervaring van de ouderen? Hoe wordt je volwassen? Hoe groeien we? Hoe werkt God deze transformatie in ons uit? Toen Hij met Petrus sprak, vertelde de Heer hoe hij zou moeten sterven om God te kunnen verheerlijken (v.19). We weten dat Petrus uiteindelijk ondersteboven gekruisigd werd en als martelaar stierf. Het middel dat God gebruikte, was het dagelijkse Kruis van zelfverloochening om zijn onstuimige natuur te bedwingen en hem te hervormen tot een man van geloof. Hij was een levend offer. Het fysieke Kruis waar hij uiteindelijk aan stierf was slechts de getuigenis van de honderden keren daarvoor, dat hij zijn leven had afgelegd.
De dood die God in ons verlangt is niet de toekomstige aflegging van ons fysieke leven, maar het dag aan dag negeren van de eigen Ik. Het gaat niet om de uiteindelijke eenmalige martelaarsdood, maar om een dagelijks leven van sterven en gericht zijn op God. Dit leven verheerlijkt Hem het meest! Degenen die zich niet de kleine, schijnbaar onbelangrijke dingen dagelijks hebben kunnen ontzeggen, vinden het heel moeilijk, zo niet onmogelijk, om hun fysieke leven te geven als dat van hun zou worden gevraagd.
God roept ons op dwaas te worden opdat we wijs kunnen zijn; om alles te verliezen opdat we alles zullen terugwinnen; om zwak te worden zodat we krachtig kunnen worden; om terug te gaan naar het Kruis en te sterven, zodat we echt mogen Leven. Op deze bladzijden hopen wij deze urgente oproep te communiceren. Laten we vragen of God dit tot ons hart zal laten spreken, en geef dat wij Mensen van het Kruis worden, dat wij het Sterven van de Heer mogen meemaken zodat we het Leven van de Heer mogen ontvangen. Laten we ons voornemen om alleen Christus, de Gekruisigde te willen kennen, want een leerling staat niet boven de Meester; pas als iemand zich alles heeft eigen gemaakt, zal hij de gelijke zijn van zijn Meester (Lucas 6:40).

Related posts:

Learning Contentment A Kingdom Manifesto Should You ‘Fear’ God? Drowning in the Sea of Self Always Pray Letter to A Reluctant Prophet